‘Curaçao heeft meer jonge en gemotiveerde huisartsen nodig’ - Abigaël Bouwman
‘Als beginnende huisarts krijg je hier een unieke kans’
Gastblog door Abigaël Bouwman,
huisarts
huisarts
AbigaëlBouwman
Abigaël Bouwman (34) en Rasheendra Polonia (32) werken allebei als huisarts op een van de eilanden van de prachtige voormalige Antillen. Abigaël op Curaçao en Rasheendra op Bonaire.
Beiden hebben er bewust voor gekozen om niet in het ziekenhuis te gaan werken. Wat ging er aan die keuze vooraf? En wat maakt deze zorgprofessionals zo enthousiast over werken op de eilanden? Abigaël en Rasheendra vertellen er graag meer over in hun blogs.
Abigaëls blog lees je hieronder. Het blog van Rasheendra vind je hier.
Liefde voor de eilanden
Mijn naam is Abigaël Bouwman, geboren en getogen in Nederland, en kind van een Nederlandse vader en Arubaanse moeder. Mijn moeders familie is van jongs af verhuisd van Aruba naar Curaçao, wat verklaart waar mijn liefde voor de eilanden vandaan komt.
‘Tijdens mijn coschappen werd ik verliefd op gynaecologie’
Coschappen op Curaçao
Na het afronden van het voortgezet onderwijs in Nederland startte ik aansluitend met de studie geneeskunde in Groningen. Eenmaal aangekomen in de coschappen besloot ik een jaar daarvan in het toenmalige Sehos – nu het CMC – op Curaçao te lopen.
Ik werd verliefd op het vak gynaecologie en wilde al mijn pijlen daarop richten. Mijn verdere masterjaren stippelde ik binnen gynaecologie uit.
‘Er ontbrak toch iets bij gynaecologie…’
Toch miste ik iets… Het beloop en verhaal tot aan de ziekte, een bepaalde verbinding, een gesprek, de tijd nemen. Na enige tijd heb ik van gynaecologie afgezien. Ik zag het bovendien niet zitten om vanuit het perspectief ‘meer kans maken op een opleidingsplek’ een promotietraject te doorlopen.
Bezinnen op psychiatrie
Vervolgens ben ik mij gaan bezinnen op psychiatrie. Ik vond het een ontzettend mooi vak, fijne gesprekken en op de ‘High Intensive Care’ heb ik veel geleerd over de farmacotherapie van allerlei antipsychotica en antidepressiva, communicatievaardigheden en motiverende gesprekstechnieken. Kennis waarmee ik mij rijker prijs! Toch miste ik ook hier iets: de mogelijkheid om mezelf verder te ontwikkelen in de somatiek.
‘Ik wilde mezelf verder ontwikkelen in de somatiek’
Huisarts op Curaçao
Na het afronden van de geneeskundeopleiding en met enige ervaring als ANIOS op zak, kreeg ik een kans om op Curaçao te gaan werken als ‘huisarts’. Op dat moment was er namelijk nog geen ANIOS huisartsgeneeskunde plek in Nederland beschikbaar en het vak trok sterk mijn aandacht.
Aan de vier weken coschap huisartsgeneeskunde die ik toevallig ook tijdens mijn masterjaar op Curaçao had gedaan, had ik immers warme herinneringen overgehouden. Op Curaçao werkt men nog volgens het oude Nederlandse systeem: als basisarts kun je er als huisarts gaan werken.
Kneepjes van het vak
Ik kon werken met onder andere twee ervaren huisartsen die opgeleid waren in Nederland. Van hen heb ik de kneepjes van het vak af kunnen kijken en veel geleerd. En toen, als een puzzelstuk, viel mijn zoektocht samen met deze baan en werd het duidelijk dat dit alles was wat ik zocht.
‘Eindelijk viel alles voor mij op z’n plek!’
Al die jaren had ik mij blindgestaard op een specialist binnen het ziekenhuis worden. Gelukkig trok mijn interesse mij vanzelf naar de juiste plek! Ik heb ruim drie geweldige jaren kunnen werken op het eiland, maar toen werd het tijd voor de volgende stap: de driejarige opleiding huisartsengeneeskunde in Nederland.
Best of both worlds
Inmiddels werk ik als huisarts in Nederland én op Curaçao. Best of both worlds dus!
De verdeling tussen werken in Nederland en op het eiland is ongeveer 85% en 15%. Meestal verblijf ik bij familie of vrienden als ik hier werk.
‘De Curaçaose gemeenschap verdient hoogwaardige eerstelijnszorg’
Pleidooi voor jonge en gemotiveerde huisartsen
Ik wil elk eilandskind met een (afgeronde) geneeskundestudie vragen om een carrière als huisarts op Curaçao te overwegen. Juist omdat de rol als huisarts nog niet helemaal uitgerold is zoals we dat kennen in Nederland, is dit een uitgesproken plek om een significante maatschappelijke impact te maken.
Unieke kans
Er is veel nog te ontwikkelen en daar kun jij als jonge huisarts deel van uitmaken en vorm aan geven. Het is een eiland met veel potentie die graag wilt groeien in de zorg, maar hiervoor ook (jonge) enthousiaste en gemotiveerde eilandskinderen nodig heeft om dit verder te ontwikkelen.
Investeren in eerstelijnszorg
De geneeskunde opleiding is veel te lang gericht geweest op de intramurale zorg. Daar komt nu langzamerhand een verschuiving in omdat we steeds meer de zorg buiten het ziekenhuis verplaatsen. En ook Curaçao verdient het dat er geïnvesteerd wordt in het leveren van hoogwaardige eerstelijnszorg. Een uitgesproken en unieke kans voor jou als toekomstige jonge huisarts om daar onderdeel van te zijn en om aan bij te dragen!
Meer weten over Abigaël? Volg haar op Linkedin, Instagram en Facebook.
‘Huisarts op Bonaire: een droom die uitkwam’ - Rasheendra Polonia
‘Een eilandskind als huisarts voelt vertrouwd’
Gastblog door Rasheendra Polonia,
huisarts
huisarts
RasheendraPolonia
Rasheendra Polonia (32) en Abigaël Bouwman (34) werken allebei als huisarts op een van de eilanden van de prachtige voormalige Antillen. Rasheendra op Bonaire en Abigaël op Curaçao (en deels in Nederland).
Beiden hebben er bewust voor gekozen om niet in het ziekenhuis te gaan werken. Wat ging er aan die keuze vooraf? En wat maakt deze zorgprofessionals zo enthousiast over werken op de eilanden? Rasheendra en Abigaël vertellen er graag meer over in hun blogs.
Rasheendra’s blog lees je hieronder. Het blog van Abigaël vind je hier.
De dokter als held
Ik ben Rasheendra Polonia, geboren en getogen op het kleurrijke Curaçao. Als kind was ik al gefascineerd door het idee om dokter te worden. Ik kon urenlang kijken naar medische tv-programma’s zoals “One Born Every Minute” en “Grey’s Anatomy”, waar dokters als helden in witte jassen werden gepresenteerd.
‘Als kind kon ik urenlang naar
‘Grey’s Anatomy’ kijken’
‘Grey’s Anatomy’ kijken’
Geneeskunde studie in Maastricht
Toen ik in 2009 naar Maastricht verhuisde om geneeskunde te studeren, had ik een sterke voorkeur voor een carrière in het ziekenhuis, vooral binnen de snijdende specialismen zoals gynaecologie of chirurgie.
‘Na vier jaar als ANIOS chirurgie sloeg de
twijfel toe’
twijfel toe’
Aan het werk
Tijdens mijn coschappen bleef ik gefocust op deze richting.
Na mijn coschappen ging ik aan de slag als ANIOS chirurgie, een functie waarin ik vier jaar lang met toewijding heb gewerkt. Toen begon de twijfel toe te slaan.
Tijdelijke klus op Aruba
Die twijfel werd verder aangewakkerd toen ik een tijdelijke klus in het ziekenhuis op Aruba kreeg. Daar kon ik voor het eerst in mijn moedertaal communiceren met patiënten en merkte ik dat ik veel meer energie haalde uit mijn werk en me gelukkiger voelde.
Het werd duidelijk dat ik toch andere keuzes moest gaan maken en mijn ideaalbeeld van mijzelf als chirurg achter me moest laten. Pas toen ik dat definitief had besloten, kon ik naar andere specialismen, ook die buiten het ziekenhuis, gaan kijken.
‘Op Aruba kon ik in mijn moedertaal met de patiënten praten’
Huisartsgeneeskunde
Terug in Nederland heb ik een lijst met vervolgopleidingen opgeschreven die mogelijk bij mij zouden passen. Huisartsgeneeskunde stond ook op de lijst, maar dat moest ik even goed onderzoeken.
Ik nam de tijd om te praten met huisartsen in opleiding en liep mee met een huisarts op Curaçao. Langzaam maar zeker begon ik te beseffen dat huisartsgeneeskunde misschien beter bij me past dan een carrière in het ziekenhuis.
‘Huisartsgeneeskunde bleek uiteindelijk beter bij mij te passen’
Toegelaten tot de opleiding
De vrijheid en diversiteit in het huisartsenvak trokken me enorm aan. Bovendien vond ik het een geruststellende gedachte dat ik ook chirurgische ingrepen kon blijven uitvoeren.
In 2019 hakte ik de knoop door en solliciteerde voor de huisartsenopleiding in Nijmegen. Gelukkig werd ik aangenomen, en op dat moment nam ik ook meteen het besluit om na mijn opleiding naar een van de ABC-eilanden te emigreren.
‘Dat ik na mijn opleiding zou emigreren naar een van de eilanden stond vast’
Eilandskind als huisarts
Nu, een maand nadat ik als huisarts bij Centro Médico Central op Bonaire ben begonnen, zie ik elke dag hoe belangrijk het is voor patiënten om in hun moedertaal te kunnen communiceren. Ik merk hoe blij en trots ze zijn om een eilandskind als huisarts te hebben. Ook voor de Spaanstalige patiënten ben ik een welkome toevoeging, waardoor ze zich ook gehoord en begrepen voelen.
Voldoening
De voldoening die ik nu uit mijn werk haal is vele malen groter dan toen ik nog in het ziekenhuis werkte. Mijn reis van aspirant-chirurg naar huisarts is er een geweest van zelfontdekking en groei.
Ik hoop dat mijn verhaal anderen zal inspireren om buiten de gebaande paden van het ziekenhuis en witte jassen te kijken en te ontdekken waar ze oprecht gelukkig van worden!
‘Mijn werk als huisarts geeft energie en voldoening’
Rasheendra’s tips voor Caribische geneeskundestudenten en zorgprofessionals
- Blijf verbonden met de eilanden! Een korte invalperiode op Aruba heeft mijn horizon verbreed en nieuwe inzichten gebracht die ik anders nooit had gehad. Tijdens de huisartsopleiding heb ik actief gezocht naar mogelijkheden voor een buitenlandse stage op Bonaire, en dat heeft mijn droom om als huisarts op het eiland te werken waargemaakt.
- Heb je de wens om ooit terug te keren naar een van de eilanden, aarzel dan niet om dit tijdig uit te spreken en bespreekbaar te maken. Zo voorkom je dat de kansen aan je voorbijgaan!
Ben jij benieuwd hoe het is om als huisarts op Bonaire te werken? Neem snel contact op met Rasheendra voor meer info! Je kunt haar bereiken via r.polonia@live.nl of Linkedin.
‘Psychologie is super interessant én uitdagend’ - Dominique van Kan
‘Ik voel me thuis in Nijmegen’
Gastblog door Dominique van Kan,
student Psychologie
student Psychologie
DominiquevanKan
De 23-jarige Dominique van Kan studeert psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Een echte aanrader volgens de enthousiaste derdejaars student.
In haar gastblog vertelt Dominique hoe het is om psychologie te studeren en waarom haar universiteit zo’n fijne plek is.
En ook dat Nijmegen de gezelligste studentenstad van Nederland is.
Hoi iedereen, ik ben Dominique van Kan, 23 jaar oud en student psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ik ben in Leuven (België) geboren maar opgegroeid op ‘mijn’ warme eiland Aruba. Als mensen vragen waar ik vandaan kom, zeg ik altijd ‘Ik kom uit Aruba’. Ook al ben ik daar niet geboren, Aruba is mijn home.
‘Bij Psychologie leer je hoe onze hersenen ons gedrag kunnen sturen’
Waarom psychologie?
Op Aruba was ik twee jaar studiebegeleider voor middelbare scholieren. In die twee jaar raakte ik gefascineerd hoe sommige leerlingen heel makkelijk konden leren en anderen het moeilijker hadden. Ik werd heel nieuwsgierig naar de motivatieverschillen tussen leerlingen en naar de manieren waarop leerlingen hun studie benaderen.
Mijn interesse in leren en onderwijs was gewekt. Dit leidde tot mijn studiekeuze Psychologie omdat je daar leert hoe onze hersenen ons gedrag kunnen sturen, maar ook hoe onze omgeving en sociale groepen invloed hebben op hoe we denken.
‘Nijmegen is een grote stad met de gezelligheid van een dorp’
Waarom aan de Radboud Universiteit?
Ik heb de Radboud Universiteit gekozen om diverse redenen: ‘old city, young vibe’, ‘green campus’ en ‘specific domains’.
Old city, young vibe: de slogan van Nijmegen
Nijmegen is een cozy studentenstad met oude gebouwen en een rijke geschiedenis. Het is een grote stad, maar met de gezelligheid van een dorp. Er zijn vaak leuke activiteiten – de Nijmeegse Vierdaagse, foodtruckfestivals! – en ik kom altijd bekenden tegen in de stad. Oh, en op de markt is het elke zaterdag gezellig
‘Alle gebouwen van de Radboud Universiteit liggen op loopafstand van elkaar’
Green campus
Voor mij was het belangrijk dat de universiteitsgebouwen niet verspreid liggen door de hele stad, maar dat alles op één plek te vinden is. Bij de Radboud Universiteit is dat zo. De universiteit ligt centraal in de stad en alle faculteiten, de bibliotheek en het sportcentrum liggen op loopafstand van elkaar.
‘Naar college, sporten en studeren in de bieb kan allemaal op dezelfde locatie’
Als je op één dag naar een college moet, wilt gaan sporten en daarna studeren in de bibliotheek, kan dat heel makkelijk. Een groot pluspunt is ook dat er veel groen op de campus is. Er zijn zelfs parken waar je kunt wandelen of hardlopen.
Specific domains
Maar uiteindelijk heb ik voor de Radboud Universiteit gekozen omdat er veel focus ligt op het uitvoeren van onderzoek en vanwege de drie specifieke domeinen (kennisgebieden) in de bachelor Psychologie: ‘Brain & Cognition’, ‘Development & Mental Health’, en ‘Behaviour & Environment’.
Vanaf je tweede studiejaar kun je al kiezen welke vakken je wel of niet wilt volgen op basis van de drie domeinen. Zo volg je vakken waarin je echt interesse hebt en voer je onderzoek uit in het domein dat jou het meeste aanspreekt. Of je kiest voor vakken uit meerdere domeinen zoals ik heb gedaan.
‘Vanaf het 2e studiejaar kies je voor de vakken die jou echt interesseren’
Breed studieaanbod
Ik heb uiteindelijk gekozen voor het domein ‘Development & Mental Health’ in combinatie met ‘Brain & Cognition’. Door het brede studieaanbod van de Radboud Universiteit zijn mijn interesses alleen maar gegroeid. Ik begon met leren en educatie als main focus, maar nu zit het klinische gedeelte in mijn hart. Als ik klaar ben met mijn studie zou ik graag in een ziekenhuis willen werken, met patiënten die een psychische aandoening hebben
‘Sommige vakken zijn pittig en dan is het even doorbijten’
Veel verschillende vakken
Tijdens de bachelor Psychologie volg je allerlei vakken: van theorie tot praktijk tot statistieken. Sommige vakken, zoals statistiek in het derde jaar, zijn pittig en dan moet je even doorbijten. Maar er zijn ook vakken die je veel plezier geven; voor mij is dat het leren over neuropsychologie. Bij dit vak leer je hoe de functies van het brein invloed kunnen hebben op gedrag.
‘Hoe mensen denken en doen vind ik super interessant!’
Op naar mijn master GZ-psycholoog!
Ik vind mijn studie hartstikke leuk. Psychologie studeren is meer dan alleen het brein bestuderen en je kunt er veel meer mee worden dan alleen psycholoog. Ik rond deze jaar mijn bachelor af, en begin dan aan mijn master GZ-psycholoog (als ik de selectie haal).
‘De selectie voor de master is heel spannend!’
Pittige selectieprocedure
Je kunt niet zomaar een master gaan doen, daar gaat een heel traject aan vooraf. Ik moet vragenlijsten invullen, een motivatiebrief schrijven en mijn CV aanleveren.
Het gemiddelde cijfer van mijn bachelor-vakken telt ook mee.
Op basis daarvan wordt bepaald of ik uitgenodigd wordt voor de selectiegesprekken, ergens in mei. Begin juni ontvang ik dan bericht of ik wel of niet geselecteerd ben voor de master. Heel spannend dus!
Tips van Dominique:
- Ben jij geïnteresseerd in het gedrag van mensen? Of vraag je je regelmatig af waarom mensen bepaalde dingen doen of juist laten? Dan is de studie Psychologie misschien iets voor jou! Kijk op https://www.ru.nl/opleidingen/bachelors/psychologie voor meer informatie.
- Studeren in Nijmegen kan ik je van harte aanbevelen. Zeker als je net als ik van een van de kleine eilanden komt en niet meteen in een hele grote Nederlandse stad wilt gaan wonen. Nijmegen is een gezellige en bruisende studentenstad maar niet zo druk als bijvoorbeeld Amsterdam of Rotterdam.
Een beetje zoals thuis
Als je in Nijmegen gaat studeren sta je er niet alleen voor. Je kunt lid worden van twee communities die speciaal gericht zijn op Caribische jongeren: Han Huntu en Caring4u.
Han Huntu is een community van de HAN (Hogeschool van Arnhem en Nijmegen), maar studenten van de Radboud Universiteit kunnen ook lid worden. Han Huntu organiseert veel leuke activiteiten, zoals poetry nights, game nights en sportdagen. Meer weten? Volg HH op Insta!
Caring4u is de Caribische community van de Radboud Universiteit. Eens per maand doen de leden iets leuks met z’n allen. Vooral een bezoekje aan Taste of Home – een winkel in Nijmegen waar ook Arubaans eten wordt verkocht – is populair bij deze groep. Meer weten? Stuur een mail naar saampuntlive@gmail.com
‘Met MBO Verpleegkunde kun je heel ver komen’ - Luis Baptist
‘Verpleegkunde een soft vak? Totaal niet!’
Interview met Luis Baptist Herrera,
Cardio Care Unit en interventie verpleegkundige
Cardio Care Unit en interventie verpleegkundige
LuisBaptistHerrera
Een doorzetter, zo kun je de Dominicaanse Luis Baptist Herrera (32) wel noemen. Hij klom na zijn opleiding MBO Verpleegkunde in een paar jaar op tot interventie verpleegkundige bij de afdeling Cardiologie van het Erasmus MC in Rotterdam. Een stoere baan waarin je razendsnel moet kunnen schakelen.
In dit blog vertelt Luis over zijn opleiding MBO Verpleegkunde aan het ROC Zadkine in Rotterdam: waarom koos hij voor deze studie en wat vond hij er leuk en interessant aan? Ook legt hij uit wat een interventie verpleegkundige doet en waarom hij zijn werk zo gaaf vindt.
Ambitie
Eigenlijk wilde Luis arts worden. Op 7-jarige leeftijd verhuisde hij van de Dominicaanse Republiek naar Aruba.
Zijn ouders gaven hem een duidelijke boodschap mee: doe je best om later iets ‘groots’ te worden zodat je je familie kan helpen.
Luis kreeg zijn ambitie van huis uit mee en is het advies van zijn ouders nooit vergeten.
‘Uit mijn beroepentest kwam iets in de astronomie of in de geneeskunde’
Astronomie of geneeskunde
Uit de beroepentest op de MAVO kwam een baan in de astronomie of in de geneeskunde. Het laatste leek Luis praktischer. Maar waar te beginnen? Zijn oudere zus in Nederland bood hulp: “Kom hiernaartoe, dan zoeken we samen naar een geschikte startopleiding en dan kijk je daarna verder.”
‘Ik ben mijn zus nog steeds dankbaar voor haar advies’
Gegrepen door het hart
Het werd MBO Verpleegkunde aan het ROC in Rotterdam. Luis begon aan de 4-jarige opleiding en werd vanaf het begin gegrepen door het vak en de lesstof. Vooral de lessen over cardiologie en het hart vond hij super interessant. “Ondanks de taalbarrière begreep ik gelijk waar het over ging.”
Goed luisteren
Het Nederlands verstaan en spreken was lastig in het begin. “Ik ben heel perfectionistisch ingesteld. Daarom ging ik vaak achter in de klas zitten om te luisteren en te observeren, vooral hoe de anderen bepaalde woorden uitspraken.” Het hielp ook dat er veel vrouwelijke klasgenoten waren die hem graag wilden helpen.
‘Het MBO is praktisch en je leert er wat jouw sterke punten zijn’
Voordelen van het MBO
Luis heeft nooit spijt gehad van zijn studiekeuze. Hij vond zijn opleiding leuk en vooral praktisch. Zo leerde hij veel over contact maken met patiënten, iets wat hem prima ligt. “Ik kwam er tijdens mijn opleiding achter dat dit vak goed bij mijn sociale karakter past. Bij MBO Verpleegkunde leer je om echt naar de patiënt te kijken, niet alleen naar wat de medische apparatuur aangeeft.”
‘Tijdens mijn stage bij Cardiologie viel alles op z’n plek’
Stages
Zijn stagetijd in Suriname maakte een onuitwisbare indruk. Maar uiteindelijk viel alles op zijn plek tijdens zijn stage bij de afdeling Cardiologie in het Erasmus MC.
Daar ontdekte Luis zijn passie voor het belangrijkste orgaan in het lichaam: ons hart.
Hij keek met bewondering toe hoe er dagelijks mensenlevens werden gered en wist direct ‘hier wil ik later werken’.
Werk
Zijn toekomstdroom kwam uit. Sinds 2020 werkt Luis als interventie verpleegkundige op de Cardio Care Unit. Een dynamische baan waarin geen dag of nacht hetzelfde is. “Vooral de 24 uursdiensten zijn vaak hectisch; er kan van alles gebeuren en je moet constant schakelen en alert blijven. Vaak gaat het om patiënten die in levensgevaar zijn – bijvoorbeeld door een hartinfarct – en dan moet er met spoed geopereerd worden.
Als team moet je perfect op elkaar ingespeeld zijn.”
‘De patiënt is een mens, geen nummer’
Grapje of een praatje
Eén van de leukste dingen van zijn werk vindt Luis het contact met de patiënten. “Ik maak makkelijk en snel contact met mensen. Nerveuze patiënten probeer ik altijd af te leiden met een grapje of een praatje. Dat is ook iets dat ik geleerd heb tijdens mijn opleiding: de patiënt is een mens, geen nummer!”
Meer weten over Luis? Volg hem op TikTok, LinkedIn, Instagram en Facebook.
Meer mannen in de verpleging
Dat verpleegkunde een wat soft imago heeft vindt Luis onterecht. Hij wil graag laten zien dat zijn vak juist stoer is. “Als jongen denk je misschien dat werken in de verpleging alleen voor vrouwen is. Maar dat is allang niet meer zo! Kijk maar naar mijn beroep.
Tijdens een 24uursdienst worden mijn collega’s en ik ‘s nachts opgeroepen om mensenlevens te redden. Dat is hartstikke stoer adrenaline werk!”
‘Bij Fundashon Mariadal kun je je volop ontwikkelen’ - Paula Suriel
‘In de acute zorg is geen dag hetzelfde’
Gastblog door Paula Suriel,
verpleegkundige ICU
verpleegkundige ICU
PaulaA.Suriel
De 31-jarige verpleegkundige Paula Andrea Suriel zit niet graag stil.
Ze heeft een enorme passie voor haar beroep, volgde meerdere opleidingen en gaat enthousiast nieuwe uitdagingen aan.
In dit gastblog vertelt ze waarom haar hart bij de acute zorg ligt.
Bon dia, mijn naam is Paula Andrea Suriel (31). Ik woon op Bonaire en heb verschillende opleidingen in de zorg gedaan. Eerst ziekenverzorgende en verpleegkundige via de FM Academy, in 2022 de BAZ-opleiding (Basis Acute Zorg) via de Amstel Academie en nu ben ik bezig met het afronden van de vervolgopleiding ICU.
Fundashon Mariadal
Sinds 2010 heb ik de kans gehad om verschillende studies te volgen via Fundashon Mariadal. Ik werkte in de thuiszorg toen ik over de BAZ-opleiding hoorde. Dit leek mij een uitstekende kans om verder te groeien als verpleegkundige en een mooie uitdaging. Daarmee kon ik mijn vakkennis vergroten en iets gaan doen wat mij al langer trok: in de acute zorg werken.
‘De opleiding Basis Acute Zorg was een prima keuze’
Nieuwe dingen leren
Ik ben iemand die graag nieuwe dingen wil leren en houd ervan om professioneel te groeien. Van stilzitten word ik niet gelukkig, van andere mensen helpen wel. Ik heb een enorme passie voor mijn werk als verpleegkundige. Het is een beroep dat ik altijd al heb bewonderd.
‘Van stilzitten word ik niet gelukkig, van andere mensen helpen wel’
Amstel Academie
Sinds 2022 werk ik als student in de acute zorg. Mijn stages liep ik op de spoedeisende hulp en special care (ic-afdeling op Bonaire). Na het afronden van mijn opleiding tot BAZ-verpleegkundige ben ik direct doorgegaan met de vervolgopleiding ICU. Beide via de Amstel Academie, het opleidingsinstituut van het Amsterdam UMC.
Ik houd ervan dat elke werkdag nieuwe dingen met zich meebrengt. Op de acute afdeling is elke patiënt anders en geen dag hetzelfde.
‘Tijdens mijn stage in Aruba heb ik veel geleerd’
Stage in Aruba
Tijdens mijn studie kreeg ik de kans om twee maanden stage te lopen Horacio Oduber Hospital in Aruba. De stage richtte zich op hoog complexe beademingspatiënten. Heel interessant! Ik heb mijn kennis verrijkt, ervaringen gedeeld en mooie momenten als student beleefd. Het was een zeer productieve periode waarin ik veel geleerd heb.
De toekomst
Nu concentreer ik me op het afronden van mijn studie en bekijk ik welke mogelijkheden Fundashon Mariadal in de toekomst kan bieden.
Fundashon Mariadal is aanzienlijk gegroeid en heeft medewerkers de kans geboden om zich professioneel te ontwikkelen via verschillende cursussen/opleidingen.
‘De opties en kansen liggen er; het is aan ons om elke kans te grijpen die zich voordoet!’
Tips:
-Op www.werkenbijfundashonmariadal.nl kun je zien welke vacatures openstaan bij Fundashon Mariadal.
-Benieuwd naar de FM Academy? Bekijk https://youtu.be/e0ZKaCB77AA
‘Coschap in Tanzania: een onvergetelijke reis’ - Dagnery Pikerie
‘We moeten beseffen hoe goed wij het hebben’
Gastblog door Dagnery Pikerie,
basisarts, ANIOS Gynaecologie & Verloskunde
basisarts, ANIOS Gynaecologie & Verloskunde
DagneryPikerie
De 25-jarige Dagnery Pikerie – geboren en getogen op Curaçao – is pas afgestudeerd als arts. Ze studeerde Geneeskunde aan de Vrije Universiteit Amsterdam en volgde haar keuzecoschap (tropengeneeskunde) op een heel bijzondere plek: een ziekenhuis in een klein dorpje in Tanzania. Het werd een onvergetelijke ervaring.
In haar blog neemt Dagnery je mee op reis.
Verwachtingen
Twee maanden lang was ik in Haydom (een klein dorpje in Tanzania) voor een keuzecoschap tropengeneeskunde. Tanzania is een land in Oost-Afrika waar ongeveer 25% van de bevolking in armoede leeft. Voordat ik aan mijn reis naar Tanzania begon, keek ik met een vleugje onzekerheid vooruit naar wat me te wachten stond. Ik hoopte dat deze ervaring mijn blik als toekomstige dokter zou verbreden.
‘In Tanzania zijn de middelen beperkt. Ik leerde zelfs om mijn eigen echo-gel te maken’
Eenmaal aangekomen
Op mijn eerste dag kreeg ik een rondleiding in het ziekenhuis en stond ik met verbazing te kijken. Het contrast met Nederland was meteen groot. Het was er niet schoon en er hing een onaangename geur in de lucht, de kamers lagen vol patiënten, er lagen nog patiënten in de gangen, er waren primitieve infuuspalen, hele oude bedden etc.
Creatieve oplossingen…
In Tanzania zijn er beperkte middelen en ze maken het beste van de situatie. Ik heb gezien hoe er creatieve oplossingen gevonden werden om zorg te bieden aan patiënten. Zo heb ik zelfs geleerd hoe ik mijn eigen echo-gel moet maken.
…maar ook fouten
Maar ik heb aan de andere kant ook gezien dat het er erg slecht aan toe kan gaan. Ik heb verpleegkundigen hun nodige werk helaas niet zien uitvoeren. Patiënten die slechte zorg kregen terwijl het anders had gekund. Je ziet mensen overlijden die het in Nederland wellicht wel hadden gered. Je ziet fouten die voorkomen hadden kunnen worden. Als buitenstaander kan je hier weinig aan doen en in het begin is het erg lastig om dit te accepteren.’
‘De artsen werken 7 dagen per week’
De diagnose burn out? Vergeet het maar, dat kennen ze niet in Tanzania. Hoewel het er niet altijd op lijkt alsof ze er met hun hoofd en hart bij zijn, werken de artsen 7 dagen per week (al zijn de constante theepauzes heilig!). De Tanzaniaanse coassistenten kregen extreem veel verantwoordelijkheid vergeleken met coassistenten in Nederland.
Cultuur
Cultuur speelt een belangrijke rol in het vormgeven van de zorg. In Nederland heb je een individualistische cultuur met de nadruk op respect voor de autonomie (zelfstandigheid) van de patiënt. In Tanzania behandel je tot het laatste moment, een patiënt 99 jaar mag bijvoorbeeld nog naar de intensive care. Hoewel de intensive care daar helaas niet zoveel voorstelt als in Nederland.
‘Patiënten in Tanzania spreken de artsen niet tegen’
24/7 familie naast het bed
Wat erg mooi is, is de saamhorigheid binnen de Tanzaniaanse cultuur. In Tanzania krijg je geen eten van het ziekenhuis, maar zit er 24/7 een familielid naast het bed van de patiënt om ze te wassen en zelf gekookt eten te geven (als er tenminste geld is voor eten). Patiënten vinden alles best en klagen niet, omdat ze niet beter weten. Ze spreken de dokter niet tegen. Dit is anders dan in Nederland, waar iedereen van tevoren op Google heeft gekeken.
‘Er is veel saamhorigheid binnen de Tanzaniaanse cultuur’
Naar de lokale genezer
Wat ik ook veel zag is dat patiënten veel te laat professionele medische hulp zochten; door geldgebrek, lange reisafstanden en geen vervoer en omdat ze eerst naar de lokale genezer gaan.
‘Veel zieke mensen hebben geen geld voor professionele zorg’
De beschikbaarheid van middelen heeft invloed op de patiëntenzorg. Zo is er in het ziekenhuis in Haydom geen apparaat voor een MRI-scan en kan bijna niemand zich een CT-scan veroorloven.
Geen zorgverzekering
Mensen hebben vaak geen zorgverzekering en moeten alle zorg zelf betalen, al zijn de zorgkosten daar veel minder dan in Nederland. Een opname kost 4 euro per dag en een keizersnede 30 euro. Veel mensen kunnen dit alsnog niet betalen en worden dan in het ziekenhuis gehouden tot ze het betalen.
‘Verplicht het ziekenhuis blijven totdat de rekening betaald wordt’
Naar de patiënten toe
Tijdens outreach (gratis hulpverlening voor patiënten die zelf niet naar een ziekenhuis kunnen komen) reisden we met de verpleegkundigen in een busje van het ziekenhuis naar afgelegen dorpjes. Daar deden we o.a. de controles van zwangere moeders en de kindjes.
In Nederland zou je bij een controle een cardiotocogram (CTG) en een echo kunnen maken, daar gebruiken ze een houten zelfgemaakte ‘fetoscope’ om op de buik van de moeder te zetten en te luisteren. Ik moest bloeddruk meten bij de zwangere vrouwen met een meter die helemaal kapot was terwijl ik levend opgegeten werd door muggen.
‘De weegschaal voor de baby’s hangt aan een boom’
Wegen en vaccineren
De baby’s werden gewogen en gevaccineerd. Hoe ze gewogen worden is ook zeer bijzonder om mee te maken. De weegschaal wordt aan een boom gehangen, de moeders verpakken de baby in kitenge (stof) en hangen de baby’s aan de weegschaal aan de boom.
Mee-eten
Er werd na afloop van het ‘spreekuur’ van je verwacht dat je met de lokale lunch mee-eet. Het eten is heel simpel en wordt buiten bereid op een vuurtje. Niet per se lekker, maar het is respectloos om je bord niet leeg te eten.
‘Tijdens mijn weken chirurgie mocht ik erg veel handelingen zelf doen’
Chirurgie
Tijdens mijn weken chirurgie mocht ik erg veel handelingen zelf doen. Bijvoorbeeld een orchidectomie (testikels weghalen), een chest tube plaatsen, het gezicht van een 6-jarig kind hechten, incisies maken, veel hechten (billen, balzakken, buik) en een surgical debridement uitvoeren (dode huid wegsnijden).
Wondinfecties en complicaties
Hoewel de meeste patiënten aan multipele (meervoudige) antibiotica zitten als voorzorg, heb ik vele postoperatieve wondinfecties en complicaties gezien door de onhygiënische omstandigheden.
Gynaecologie
Tijdens mijn weken gynaecologie merkte ik echt een contrast met de Nederlandse zorg. In Nederland heb je meteen een klacht te pakken als er snel een episiotomie (een knip) tijdens de bevalling wordt gezet, zonder eerst goed met de patiënt te overleggen. In Tanzania werd het gedaan zonder maar iets aan de vrouw te vragen.
‘Een knip zetten tijdens de bevalling gebeurt in Tanzania zonder overleg met de vrouw’
Levensdoel
Vrouwen hebben niet eens de optie tot pijnstilling. Vrouwen zien bevallingen en kinderen krijgen als hun doel in het leven en iets dat gewoon moet gebeuren. De meeste mannen zijn niet bij de bevalling. Vrouwen krijgen vaak meer dan 5 kinderen en beginnen al vanaf een jonge leeftijd. In deze cultuur ben je als zorgverlener blij als je een vrouw weer het ziekenhuis uit stuurt zonder een keizersnede litteken en met een gezond kind dat geen extra zorg thuis nodig heeft.
‘Nog geen kinderen op mijn leeftijd? “Pole sana for you” (wat jammer voor je)’
De artsen vroegen vaak aan de Nederlandse coassistenten of je getrouwd was en al kinderen had gezien onze leeftijden. Als je nee zei, dan werd er geantwoord met “pole sana for you” (wat jammer voor je).
Veel geleerd
Mijn tijd in Haydom is transformerend en een eye-opener geweest. De zorg in Nederland of op de eilanden kan zeker altijd beter, maar we moeten beseffen hoe goed wij het hebben.
Ik had geen betere afsluiting van mijn studententijd kunnen hebben dan deze ervaring. Ik heb veel geleerd van het meelopen in een compleet ander zorgsysteem en het leren werken met beperkte middelen. Ik denk dat elke geneeskundestudent minimaal een keer een ander zorgsysteem moet hebben meegemaakt, dan wat je gewend bent.
0%
And after…Kilimanjaro?
Na afloop van het coschap ben ik nog 2 weken gaan reizen in Tanzania, want Zanzibar en een safari kunnen natuurlijk niet ontbreken. Maar nu ik helemaal gewend ben aan de pole pole lifestyle (alles kan langzaam), sla ik de Kilimanjaro beklimmen even over.
Nu is het tijd om te genieten en uit te rusten voor de mooie uitdagingen die mij te wachten staan vanaf september als recent afgestudeerde dokter!
Meer weten over Dagnery? Volg haar op Linkedin, Instagram en Facebook.
‘Werken als arts zonder witte jas’ - AMA
‘Medische series spelen zich altijd af in een ziekenhuis’
Thathianah Rodriguez
AMA
De gezondheidszorg is méér dan je bezighouden met het genezen van ziekte. Het voorkomen van ziekten (preventie) is minstens zo belangrijk. Dat stelt AMA, een netwerk van (bio) medici met een Caribisch Nederlandse achtergrond.
AMA reageert op een artikel eerder deze maand in de Volkskrant. Het artikel had als titel: ‘De studie geneeskunde is één grote reclamecampagne voor het ziekenhuis’. Hoe kan dat anders?
Lees de ervaringen van Caribische artsen, werkzaam in de jeugd- of de ouderenzorg en laat je inspireren.
Televisie
Er is zoveel méér dan de traditionele arts in een witte jas. Je kunt ook als schoolarts worden of kiezen voor de publieke gezondheidszorg. Denk maar aan de coronatijd en hoe belangrijk de vaccinaties waren.
Hoe komt het dat deze beroepen veel minder populair zijn onder geneeskundestudenten? Het beeld is eenzijdig, zegt jeugdarts Thathianah Rodriguez: ‘Ook bijvoorbeeld medische televisieseries spelen zich allemaal af binnen het ziekenhuis.’
Korte stage
Naomi Juliana, AMA-bestuurslid noemt nog een reden: ‘Het coschap (of de stage) sociale geneeskunde duurt veel korter dan andere curatieve coschappen binnen het ziekenhuis of zelfs korter dan de wetenschappelijke stage. Ook de praktische blootstelling aan de werkomgeving is relatief kort, soms maar acht dagen.’
Kortom, als student word je veel minder gewezen op dit soort vakken.
‘Ik liep mee in een verpleeghuis en was verkocht’
Verdieping
Shanly Rideaux, specialist ouderengeneeskunde, vertelt over haar keuze: ‘Ik ben van huis uit internist. Om die opleiding compleet te maken, ben ik gaan meelopen in het verpleeghuis. Ja, en toen was ik verkocht. De langere begeleiding in de thuissituatie in plaats van het ziekenhuis en de tijd te nemen om je echt te verdiepen in je cliënt, dat deed het voor mij.’
‘Tot op de dag van vandaag heel blij met mijn keuze’
Best of both worlds
Ro-Anne Trinidad koos voor het vak van jeugdarts en regelde haar keuzecoschap in de Jeugdgezondheidszorg (JGZ) zelf.
Ze legt uit dat het een combinatie is van het medische (preventie door o.a. medische screening) en het sociale (ondersteuning leef- en leeromgeving van het kind): ‘The best of both worlds! Ik ben tot de dag van vandaag heel blij met mijn keuze.’
‘Er komt een andere generatie dokters aan’
Nieuwe generatie
Jennifer Roseval-Splinter is arts maatschappij en gezondheid met als profiel Jeugd. Gelukkig, zegt ze, zijn de tijden veranderd. Ze wijst op de campagnes ‘Niet alle dokters dragen een witte jas’ en #artsenvoorhetleven. Er komt een andere generatie dokters aan. ‘Het is goed als aankomende studenten geneeskunde op tijd nadenken over deze keuzemogelijkheden, er kan zoveel meer.’
‘De opleiding Verloskunde is leuk én pittig’ - Kimberly Scott
‘Door de stages leer je het vak pas echt kennen’
Interview met Kimberly Scott,
verloskundige
verloskundige
KimberlyScott
De Arubaanse Kimberly Scott (29) werkt als verloskundige bij drie praktijken, in Den Haag en in Rotterdam. Ze is blij dat ze voor dit beroep gekozen heeft: ‘Het is bijzonder om vrouwen tijdens hun zwangerschap en de bevalling te mogen begeleiden. Je bouwt echt een vertrouwensband met elkaar op’.
Kimberly deelt in twee blogs haar ervaringen:
Blog 1 (hieronder) gaat over haar – leuke én pittige – HBO-opleiding Verloskunde aan de Academie Verloskunde Maastricht (AVM) van Zuyd Hogeschool.
In blog 2 legt ze uit wat haar baan inhoudt en waarom ze er zoveel voldoening uit haalt. Lees blog 2 hier.
Studiekeuze
Na de HAVO koos Kimberly eerst voor de PABO (IPA) op Aruba. Na een tijdje kwam ze erachter dat ze liever de medische kant op wilde. Maar als wat? Ze zocht online naar opleidingen in de zorg en kwam uit bij Verloskunde. Een opleiding die in verschillende steden in Nederland wordt gegeven.
‘Na een jaartje PABO kwam ik erachter dat ik liever de medische kant op wilde’
Toegelaten tot Verloskunde
Ze dook online in studieprogramma’s en toelatingseisen en koos uiteindelijk voor de AVM in Maastricht. In 2014 – toen Kimberly zich aanmeldde – bestond de toelatingsprocedure uit het maken van een toets, het mondeling toelichten van je motivatie en loting. Ze vloog ervoor naar Nederland. Na een paar spannende weken kwam het verlossende woord: toegelaten!
Probleemgestuurd onderwijs (PGO)
Eenmaal in Maastricht moest ze even wennen aan een andere onderwijsstijl dan ze gewend was: het probleemgestuurd onderwijs. In het PGO leer je voor een groot deel zelfstandig. Je komt twee keer per week samen met een groep medestudenten om de leerstof te bespreken. Het PGO wordt ook wel interactief studeren genoemd.
‘Het PGO was even wennen maar na een tijdje ging het prima’
Belangrijke skills
Tijdens de opleiding leerde Kimberly allerlei skills die onmisbaar zijn voor een verloskundige: zelfstandig werken, flexibel en sociaal zijn, snel handelen. Ook leerde ze omgaan met verantwoordelijkheid, iets waar ze dagelijks in haar werk mee te maken heeft.
‘Als verloskundige ben jij verantwoordelijk voor de juiste zorg voor moeder en kind’
Stagelopen in Friesland
Ze vond haar opleiding leuk en interessant maar ook behoorlijk pittig. De opleiding duur 4 jaar en bestaat voor 50% uit stagelopen bij verloskundepraktijken en ziekenhuizen door heel Nederland. Zo moest Kimberly voor een van haar stages helemaal naar Friesland terwijl ze in Maastricht woonde. Van het zuidelijkste puntje van Nederland naar het hoge noorden. Toch is ze achteraf blij met de praktijkervaring. Juist door de stages leer je het vak echt kennen.
‘De stages zijn belangrijk, je leert verloskunde vooral in de praktijk’
Van Maastricht naar Den Haag
Maastricht beviel goed als studiestad. Toch kreeg Kimberly na een paar jaar last van de afstand. Nu woont en werk ze met veel plezier in Den Haag. Familie en vrienden dichterbij en genoeg uitdaging in haar werk bij drie verschillende verloskundepraktijken.
‘Maastricht is leuk maar wel ver weg van alles en iedereen’
- Wil jij weten of je geschikt bent om verloskundige te worden? Doe dan deze test!
- Voor de opleiding Verloskunde geldt sinds een aantal jaren een numerus fixus met een uitgebreide selectieprocedure.
- Naast de gebruikelijke kosten zoals collegegeld, kamerhuur, boodschappen enz. moet je bij deze opleiding rekening houden met extra kosten. De stageplekken liggen verspreid door Nederland en je moet zelf voor vervoer en een logeerplek zorgen.
- Een rijbewijs en auto zijn onmisbaar voor een verloskundige. Houd daar rekening mee.
Wil je meer weten over Kimberly en haar werk? Volg haar op LinkedIn, Facebook en Instagram
‘Als verloskundige moet je snel kunnen schakelen’ - Kimberly Scott
‘Ik kan echt een boost krijgen van een 24 uursdienst’
Interview met Kimberly Scott,
verloskundige
verloskundige
KimberlyScott
De Arubaanse Kimberly Scott (29) werkt als verloskundige bij drie praktijken, in Den Haag en in Rotterdam. Haar werkdagen zijn afwisselend en vaak onvoorspelbaar. Zeker tijdens een 24 uursdienst waarin van alles kan gebeuren; een bevalling die eerder begint dan verwacht bijvoorbeeld. Dan moet je snel kunnen schakelen.
Kimberly deelt in twee blogs haar ervaringen:
Blog 1 gaat over haar – leuke én pittige – HBO-opleiding Verloskunde aan de Academie Verloskunde Maastricht (AVM) van Zuyd Hogeschool. Blog 1 lees je hier.
In blog 2 (hieronder) legt ze uit wat haar baan inhoudt en waarom ze er zoveel voldoening uit haalt.
Iedere geboorte is bijzonder
Kimberly heeft veel ervaring als verloskundige en heeft al heel wat baby’s geboren zien worden. Toch vindt ze iedere geboorte nog steeds bijzonder. ‘Omdat ik er vanaf het begin tot het einde bij betrokken ben ontstaat er vaak een hechte band met mijn cliënten. Soms voelt het bijna alsof ik er een neefje of nichtje bij krijg.’
‘Soms voelt het bijna alsof ik er een neefje of nichtje bij krijg’
Afwisselend werk
In de eerstelijns verloskundige zorg (zwangerschappen met een laag risico) begeleidt Kimberly haar cliënten vanaf het begin van de zwangerschap tot en met de bevalling en de kraamperiode. ‘Ik doe de zwangerschapscontroles – groeit het kindje naar wens, klopt het hartje luid en duidelijk, hoe is de bloeddruk van de moeder, enz.
Ik ondersteun bij de bevalling – zowel bij de cliënt thuis als poliklinisch in het ziekenhuis. En ik doe de controles van moeder en kind in de kraamperiode.’
Geen 9 tot 5 baan
Als verloskundige werk je op onregelmatige tijden, het is beslist geen 9 tot 5 baan. Daar moet je wel tegen kunnen. Kimberly vindt die afwisseling juist leuk: ‘Geen dag is hetzelfde. Zeker als je 24 uursdienst hebt, dan moet jij alles afhandelen wat er in dat tijdvak gebeurt.’
‘Geen dag is hetzelfde in mijn baan, leuk juist!’
Onvoorspelbaar
De 24 uursdienst begint om 9 uur ’s ochtends en gaat door tot de volgende ochtend. ‘Wat er in die 24 uur gaat gebeuren is vaak lastig te voorspellen. Stel, je bent bezig met visites rijden en er komt een telefoontje dat er een bevalling begint. Dan moet je je planning omgooien en er zo snel mogelijk naartoe.’
‘Als verloskundige moet je de juiste beslissing op het juiste moment durven nemen’
Prioriteiten
Prioriteiten stellen is een vast onderdeel van haar werk. ‘Soms moet je heel snel schakelen en belangrijke beslissingen nemen. Daar moet je je verantwoordelijkheid in durven nemen.’
Uitdaging
Kimberly doet ook spreekuren, overdag en ’s avonds. Die zijn beter te plannen en voor te bereiden. Toch vindt ze de 24 uursdiensten nét iets leuker. ‘Ik hou van de uitdaging, het geeft me echt een boost als ik ’s morgens thuis kom en alles weer gelukt is!’
‘Mijn werkdagen zijn vaak hectisch maar geven ook veel voldoening’
Voldoening
Haar werk geeft veel voldoening, hoe hectisch het soms ook is. ‘Het voelt nog steeds speciaal om vrouwen bij zo’n ingrijpende levensgebeurtenis te mogen begeleiden.’
Kimberly’s tips voor aankomende (Verloskunde) studenten:
- Probeer een eerlijk beeld te krijgen over een bepaald beroep. Past het echt bij jou? Ben je bereid om er hard voor te werken? Connect met mensen die ‘jouw’ beroep al uitoefenen.
- Verloskunde is een prachtig vak waarin niet alleen kennis belangrijk is. Je moet ook bepaalde eigenschappen hebben om een goede verloskundige te worden. In mijn andere blog vertel ik daar meer over.
- Wil jij weten of je geschikt bent om verloskundige te worden? Doe dan deze test!
- Wil je meer weten over Kimberly en haar werk? Volg haar op LinkedIn, Facebook en Instagram
‘Caribische scholieren hebben recht op goede studievoorlichting’ - Sheeney Magdalena
‘Ik hoop jongeren hiermee te inspireren en te empoweren’
Gastblog door Sheeney Magdalena,
student Geneeskunde
student Geneeskunde
SheeneyMagdalena
De Curaçaose Sheeney Magdalena kwam in 2019 naar Nederland om Geneeskunde te studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Ze zit inmiddels in haar 4e jaar en het studeren en leven in bruisend Amsterdam bevalt haar prima.
Ze weet nog goed hoe lastig het was om studievoorlichting te vinden als je op de eilanden woont. Ze wist wat ze wilde studeren: Geneeskunde. Maar waar en hoe pak je dat aan?
Vier jaar later vloog Sheeney samen met Judith van Fraeijenhove van de VU naar Curaçao, Bonaire en Aruba om aan middelbare scholieren voorlichting te geven over de geneeskundeopleiding aan de VU.
Ze schreef er een gepassioneerd blog over.
Mijn passie voor studievoorlichting: Een Nieuw Hoofdstuk
Als geneeskundestudent aan de Vrije Universiteit (VU) Amsterdam, geboren en opgegroeid op het prachtige Curaçao, kreeg ik de unieke kans om mijn passie voor studievoorlichting waar te maken. Samen met Judith van Fraeijenhove – communicatiemedewerker en studievoorlichter bij de VU – mocht ik een bijzondere studievoorlichtingscampagne opzetten op Curaçao, Aruba en Bonaire. Deze ervaring gaf mij de kans om iets terug te geven aan de gemeenschap waar ik uit voortkom.
‘Fijn om iets terug te kunnen geven aan de gemeenschap’
Behoefte aan gestructureerde studievoorlichting
In mijn tienerjaren op Curaçao had ik een vurig verlangen: ik wilde Geneeskunde studeren en dokter worden.
Al snel kwam ik erachter dat de informatie over studiekeuzes en loopbaanmogelijkheden beperkt was.
In die tijd was er geen gestructureerde studievoorlichting beschikbaar, en ik besefte dat veel van mijn leeftijdsgenoten worstelden met dezelfde uitdagingen.
‘Veel van mijn leeftijdsgenoten worstelden met dezelfde uitdagingen’
Geneeskunde aan de VU
Toen ik uiteindelijk de stap zette om Geneeskunde aan de VU te studeren, wist ik dat ik anderen wilde helpen om hun eigen weg te vinden in de medische wereld.
Samenwerking
De kans om in samenwerking met de VU deze gestructureerde vorm van studievoorlichting op te zetten, voelde voor mij als een mijlpaal. De samenwerking bood de mogelijkheid om een diepgaand en informatief programma te ontwikkelen. Hiermee konden we de scholieren een breed scala aan onderwerpen binnen de geneeskunde presenteren.
‘De workshops gaven een voorproefje van het leven als geneeskundestudent’
Workshops
De steun en expertise van de VU was onbetaalbaar. Daardoor konden wij naar de eilanden gaan en ter plekke workshops organiseren die de scholieren een voorproefje gaven van het leven als geneeskundestudent.
0%
Enthousiaste scholieren
Het hoogtepunt van de studievoorlichting was het persoonlijke contact met de scholieren. Ze waren stuk voor stuk enthousiast en vol vragen over de studie Geneeskunde en de mogelijke carrièrepaden daarna. Het was hartverwarmend om te zien hoe geïnteresseerd ze waren en hoe graag ze meer wilden weten over hun droom om arts te worden.
‘Het enthousiasme van de scholieren was hartverwarmend’
Twijfels en onzekerheden
Tijdens de vragenrondes zag ik mijn jongere zelf in hen, herinnerde ik me de twijfels en onzekerheden die ik zelf had en begreep ik dat gestructureerde studievoorlichting onmisbaar is om hen te ondersteunen in hun studiekeuzeproces.
Rolmodel
Ik hoop dat ze in mij een rolmodel hebben gezien en de overtuiging hebben gekregen dat ze hun dromen kunnen najagen, ongeacht hun achtergrond.
‘Ik zag mijn jongere zelf terug in de scholieren. Vol vragen en twijfels…’
Hoe verder?
Het succes van de studievoorlichting en de positieve reacties van de scholieren hebben ons geïnspireerd om door te gaan en de studievoorlichting voort te zetten. Samen met de VU hebben we plannen om de campagne uit te breiden en nog meer scholieren te bereiken op de eilanden, inclusief de bovenwindse eilanden Saba, St. Eustatius en St. Maarten.
‘We willen ook de scholieren op Saba, Statia en St. Maarten bereiken’
Persoonlijke mentorprogramma’s
We willen workshops organiseren, persoonlijke mentorprogramma’s ontwikkelen en de scholieren de kans bieden om stages te ervaren. We geloven dat door middel van gestructureerde studievoorlichting we jongeren kunnen helpen hun passie te ontdekken en hen de begeleiding kunnen bieden die ze nodig hebben om hun dromen waar te maken.
‘Samen naar een nieuwe generatie van getalenteerde en gedreven artsen’
Dankbaar
Het opzetten van de studievoorlichting op Curaçao, Aruba en Bonaire is een mijlpaal geweest in mijn leven. Het heeft me geholpen te groeien als geneeskundestudent en als persoon. Ik ben dankbaar voor de samenwerking met Judith van Fraeijenhove, de VU en de betrokkenheid van de scholieren.
Het is mijn wens dat deze campagne jongeren inspireert, empowered en hen de tools geeft om weloverwogen keuzes te maken voor hun toekomstige carrières in de medische wereld. Samen kunnen we een nieuwe generatie van getalenteerde en gedreven artsen voortbrengen.
Meer over dit onderwerp en Sheeney?
- Opleiding Geneeskunde onder de aandacht bij Caribische scholieren.
- Sheeney schrijft regelmatig gastblogs voor UCC waarin zij over haar studie en het studentenleven in Nederland vertelt. Lees hier haar blog over haar minor en over het Honours Programma
- Volg Sheeney op haar socials: LinkedIn, Facebook en Instagram