‘Op Saba werken past bij mij’ – Cassandra Labasti-Schmidt
‘Het open spreekuur werkt ook preventief’
Interview met Cassandra Labasti-Schmidt,
(senior) sociaal-psychiatrisch verpleegkundige bij Mental Health Caribbean, vestiging Saba
(senior) sociaal-psychiatrisch verpleegkundige bij Mental Health Caribbean, vestiging Saba
CassandraLabasti-Schmidt
De Arubaanse Cassandra Labasti-Schmidt (52) heeft een unieke werkplek. Ze werkt als (senior) sociaal-psychiatrisch verpleegkundige voor Mental Health Caribbean (MHC) op het prachtige Saba. Inmiddels is ze twee jaar op het eiland en staat ze er bekend als ‘the mental health nurse’ of ‘the Aruban lady’.
Hoe is het om op zo’n klein eiland waar iedereen elkaar kent in de GGZ te werken?
“Je moet stevig in je schoenen staan en een balans vinden tussen betrokken zijn en afstand bewaren. Vertrouwen opbouwen in de gemeenschap is het allerbelangrijkste.”
Challenge
Cassandra werkt al 35 jaar in de GGZ. Haar loopbaan begon in Nederland en werd vervolgd op Aruba, waar ze 19 jaar onder andere bij de psychiatrische instelling PAAZ (later Respaldo) werkte. Ze houdt van haar vak en gaat graag nieuwe uitdagingen aan. Zo ook toen haar huidige baan in beeld kwam:
“Natuurlijk moest ik ‘even’ nadenken over de stap om op Saba te gaan wonen en werken. Tegelijkertijd triggerde de vacature iets in mij. I love a challenge!”
24/7 op het eiland
Het team van MHC voor Saba bestaat uit 5 personen. Cassandra is het enige teamlid dat 24/7 op het eiland aanwezig is. Haar collega’s – psychiater, psycholoog, maatschappelijke werker/casemanager kind & jeugd en eilandmanager – worden vanaf St. Maarten, St. Eustatius en Nederland volgens afspraak ingevlogen.
Zelfstandig werken
Haar werkdagen zijn soms druk maar vooral afwisselend. Ze bezoekt onder andere cliënten thuis, doet intakes, houdt spreekuur, voert overleg met het team en ketenpartners, doet observaties en alle rapportages. Al met al is zij het aanspreekpunt van MHC op het eiland. Ook is Cassandra 24/7 on call voor het ziekenhuis en de politie, wat betekent dat ze ‘s avonds of ‘s nachts weleens op pad moet voor crisissituaties. “Dat hoort erbij in deze functie. Verder kan ik mijn dagen en werk zelfstandig invullen, wat erg belangrijk is voor mij.”
Open spreekuur
Op vrijdag is er een open spreekuur. De inwoners van Saba kunnen dan zonder afspraak of verwijsbrief binnenstappen voor een gesprek en/of advies. Cassandra merkt dat de drempel om hulp te vragen hierdoor lager ligt. Men hoeft niet eerst naar de huisarts voor een verwijsbrief of te bellen voor een afspraak. Ze heeft het vertrouwen van de Sabanen en er wordt goed gebruikgemaakt van het open spreekuur.
Vroege signalering
De hulpvraag kan bijvoorbeeld gaan over problemen met slapen, relaties of op het werk, stress of verslaving. Een luisterend oor en Cassandra’s tips om het probleem aan te pakken zijn soms al genoeg. Bij andere psychiatrische problematiek zal behandeling plaatsvinden en zo nodig kan ze in een vroeg stadium doorverwijzen. Zo werkt het open spreekuur ook preventief.
0%
'Terug op Bonaire viel alles op zijn plek' - Carlos Javier Martis
‘Bij Mental Health Caribbean krijg ik alle ruimte’
Interview met Carlos Javier Martis,
hoofdbehandelaar en inhoudelijk partner bij Sentro Nos Perseverensia/MHC Bonaire
hoofdbehandelaar en inhoudelijk partner bij Sentro Nos Perseverensia/MHC Bonaire
CarlosJavierMartis
Toen Carlos Javier Martis (33) tijdens een vakantie op zijn geboorte-eiland Bonaire via via hoorde dat er bij Mental Health Caribbean behoefte was aan een hoofdbehandelaar, greep hij zijn kans. Hij regelde een informeel kennismakingsgesprek, deed een aantal maanden daarna mee aan de officiële vacaturerondes en werd aangenomen.
Sinds april 2024 woont hij op zijn geboorte-eiland; in juni begon hij in zijn nieuwe baan.
“Alles viel op zijn plek; terug naar mijn familie en vertrouwde omgeving en een baan waarin ik mijn kennis en ervaring kan inzetten voor de gemeenschap op Bonaire.”
Laatste zetje
Het idee om terug te gaan speelde al langer in zijn achterhoofd. De partner van Carlos gaf het laatste zetje en samen waagden ze de sprong.
“Ik had toen nog geen baan, dat was best spannend. Het sterke gevoel dat Bonaire mij nodig heeft gaf vertrouwen dat het wel goed zou komen.” En dat kwam het.
‘Ik voelde sterk dat het eiland mijn ervaring en kennis nodig heeft’
Hoe het begon
Op 20-jarige leeftijd ging Carlos HBO-V studeren aan de Fontys Hogeschool in Tilburg. Het zorgen voor mensen sprak hem altijd al aan; de studie bleek een goede keuze. Tijdens zijn stage op een afdeling psychogeriatrie (psychiatrische ouderenzorg) kreeg hij behoefte aan meer diepgang naast de praktijk.
Psychologie
Zijn interesse naar ‘de mens achter de ziekte’ resulteerde in een tweede studie: Psychologie aan de Universiteit Tilburg. Na twee jaar in de studieboeken begon het ook daar te kriebelen, nu was het de praktijk die hij miste. Carlos besloot de twee studies naast elkaar te volgen. Na het afronden van HBO-V ging hij aan de slag als verpleegkunde. Zijn bachelor Psychologie haalde hij naast zijn baan.
‘De mens achter de ziekte interesseert mij’
Overstap naar de GGZ
Na verschillende banen in de revalidatiezorg en psychogeriatrie maakte hij de overstap naar de GGZ. “Ik voelde me er direct op mijn plek. Dit was wat ik zocht!”.
Carlos kreeg de kans om de 3-jarige opleiding tot verpleegkundig specialist te volgen, met succes. Als regiebehandelaar werkte hij o.a. met cliënten met complexe psychiatrische problemen.
Sentro Nos Perseverensia
Zijn ervaring als verpleegkundig specialist komt goed van pas in zijn werk bij Sentro Nos Perseverensia, een instelling op Bonaire voor mensen met verslavingsproblematiek en/of psychiatrische problematiek. SNP valt onder Mental Health Caribbean. Het is de enige plek op Bonaire waar deze mensen terecht kunnen voor begeleiding en behandeling. Sommige cliënten verblijven er een paar weken, anderen al jaren.
Breed takenpakket
In zijn functie als hoofdbehandelaar is Carlos o.a. verantwoordelijk voor de zorginhoudelijke aspecten bij SNP. Dit houdt in dat hij o.a. diagnoses stelt, cliënten behandelt en begeleidt en het team coacht.
‘Laatst vroeg een cliënt of ik zijn haar kon knippen; dan doe ik dat met alle liefde’
Mooie dag bezorgen
Hij streeft ernaar om mensen die in de instelling verblijven zo vaak mogelijk een mooie dag te bezorgen: “Onze cliënten leven van dag tot dag. Iets kleins kan hun dag net iets leuker maken. Laatst vroeg een cliënt of ik zijn haar kon knippen. Dan doe ik dat met alle liefde.”
‘Muziek in de auto helpt om de knop om te zetten na een werkdag’
Intensieve baan
Het werken in de GGZ kan intensief zijn, zeker als je dagelijks te maken hebt met complexe problematiek en soms beperkte middelen. Hoe zet Carlos de knop om als hij naar huis gaat? “Door keihard Latijns-Amerikaanse muziek te draaien in de auto. Het is maar een klein stukje rijden naar huis maar het helpt altijd.”
Mental Health Caribbean
Carlos heeft geen moment spijt gehad van zijn beslissing om terug te gaan naar Bonaire. “Het eiland biedt veel kansen voor zorgprofessionals. Bij Mental Health Caribbean krijg ik alle ruimte om mijn werk zelfstandig in te richten.”
Carlos’ tip voor Caribische zorgprofessionals
Als je op vakantie bent op je geboorte-eiland, ga gewoon eens langs bij zorginstanties. Ga informeel kennismaken, geef aan dat je geïnteresseerd bent. Initiatief nemen wordt altijd gewaardeerd.
Heb je vragen aan Carlos? Stuur hem een berichtje op LinkedIn of Facebook
Meer weten over Mental Health Caribbean?
(MHC) biedt geestelijke gezondheidszorg voor jong en oud in Caribisch Nederland. Het zorgaanbod varieert van lichte, enkelvoudige problematiek tot complexe en intensieve behandelingen. MHC werkt met een team van psychiatrisch verpleegkundigen, sociaal psychiatrisch verpleegkundigen, (kinder- en jeugd)psychologen, (kinder- en jeugd)psychiaters, maatschappelijk werkers en forensische zorgmedewerkers. De zorgverleners zijn actief op Bonaire, Saba en Sint Eustatius.
Ben je geïnteresseerd in een carrière of stage bij MHC? Check hier de mogelijkheden.
'Word huisarts!' - Abigaël Bouwman
‘Er is een groot tekort aan huisartsen op het eiland’
Gastblog door Abigaël Bouwman,
huisarts
huisarts
AbigaëlBouwman
Bon bini bij mijn tweede CARE blog!
Ik vertel jullie graag meer over wie ik ben, waarom ik gepassioneerd ben over mijn vak als huisarts en hoe ik mijn zes weken als waarnemer in Bonaire heb ervaren.
Ik ben net terug uit Bonaire en ik ben er vol van!
Wie ben ik
Ik ben Abigaël Bouwman, huisarts, 35 jaar en ik woon in Den Haag met mijn partner Pim.
Mijn vader is Nederlands, mijn moeder Arubaanse, zelf ben ik in Nederland geboren en opgegroeid.
Specialisatie huisartsgeneeskunde
Om huisarts te worden moet je natuurlijk Geneeskunde studeren en dat heb ik in Groningen gedaan.
Daarna heb ik de specialisatie huisartsgeneeskunde gedaan. Die heb ik onlangs afgerond en nu werk ik als waarnemend huisarts in verschillende praktijken in en rond Den Haag. Dat bevalt mij goed; er is méér dan genoeg werk!
AMA
Ook ben ik actief in het bestuur van AMA. Wij zetten ons in om meer Caribische zorgprofessional terug te krijgen naar de eilanden.
Bonaire
Terug naar Bonaire, waar ik dus zes weken heb waargenomen als huisarts. Dat deed ik bij Medical Center Cross Road Bonaire (MCCR), met zo’n 5000 patiënten de één na grootste huisartsenpraktijk van het eiland.
Er zijn twee vaste huisartsen en ik werkte er vier dagen per week van 8 tot 17 uur. Ik draaide spreekuur afgewisseld met ingrepen doen; denk aan een plekje op de huid wegsnijden of een spiraaltje in de arm plaatsen.
Vriendelijke patiënten
Wat mij meteen opviel is hoe vriendelijk en gemoedelijk de Bonairiaanse patiënt is. De betrokkenheid en aandacht van de patiënt zorgt voor een open en vertrouwelijke sfeer.
De patiënten hier zijn toegankelijk voor mij als arts en dat geeft mij echt werkplezier. Dat is iets anders dan de patiënt in Nederland die soms zo zelfverzekerd mijn spreekkamer binnenkomt.
Bre
dere blik
Deze ervaring in Bonaire heeft mijn blik als arts verbreed. Je wordt geconfronteerd met unieke medische vraagstukken die je dwingen om flexibel en creatief te denken. Bijvoorbeeld hoe je om moet gaat met euthanasie dat wettelijk wel is toegestaan maar heel gevoelig ligt in het religieuze Bonaire.
‘Papiaments spreken is belangrijk om de juiste informatie te geven, maar ook om vertrouwen te krijgen’
Papiaments
Patiënten waarderen het enorm om Papiaments te kunnen spreken met de dokter. Papiaments spreken helpt, maar ook Spaans spreken is heel welkom op Bonaire.
Laatst zei een patiënt lachend dat ze er tegenop zag om met een ‘makamba’ arts te moeten spreken toen ik haar uit de wachtkamer binnenriep en zij mij zuchtend tegemoet liep. Toen ze merkte dat ze gewoon Papiaments kon spreken, was het ijs gebroken en hadden we uiteindelijk een heel goed gesprek. Ze zei zelfs dat ze het nu zonde vond dat ik weer weg ging.
Vertrouwensband
Het is belangrijk dat je de taal spreekt om medische informatie te verduidelijken maar vooral om een vertrouwensband op te bouwen, en dat heb ik ook zo ervaren. Een grapje maken of een opmerking plaatsen in je eigen taal helpt om de spanning van een consult te verminderen.
‘De bevolking van Bonaire groeit hard; er zijn dringend meer huisartsen en doktersassistenten nodig’
Tekort aan huisartsen
Bonaire zelf is een prachtig, rustig eiland met een zeer ontspannen sfeer. Maar er is een groot tekort aan huisartsen.
Het inwoneraantal is in 20 jaar tijd verdubbeld met name door de immigratie vanuit de Caribische regio en Nederland. Met deze bevolkingsgroei en de vergrijzing zal ook de zorgcapaciteit meegroeien; er zijn dus dringend meer huisartsen en doktersassistenten nodig.
Weerzien met collega huisarts Rasheendra 
Ik vond het erg leuk om collega huisarts en eilandskind Rasheendra Polonia weer eens te kunnen spreken. Rasheendra heeft het ontzettend naar haar zin op haar werkplek en in haar leven op Bonaire. Ze schreef eerder een blog voor CARE over haar ervaringen.
Ik zag een gedreven huisarts met een duidelijke visie en passie voor haar vak. Een harde werker en een trotse aanwinst voor het vakgebied en het eiland!
Toekomst
Er wordt op het eiland hard gewerkt aan toekomstgerichte oplossingen. Bijvoorbeeld een pilot met digitale eerstelijnszorg: de huisarts doet consult via een speciaal ingerichte app. Zo kan een patiënt vanaf thuis zijn of haar zorgvragen stellen. Denk aan een recept voor anticonceptie dat iemand liever niet in de praktijk bespreekt maar veilig in de app-omgeving kan regelen. Of een foto van een plekje sturen zodat de huisarts ernaar kijkt.
‘Als huisarts sta je heel dichtbij de maatschappij’
Oproep
Natuurlijk eindig ik met een dringende oproep: word huisarts! Waarom? Omdat je heel dichtbij de maatschappij staat. Op een werkdag bel ik met scholen, overleg ik met familie van een patiënt, ben ik vaak een centrale spil. Bovendien kun je ook praktisch bezig zijn; af en toe lekker snijden!
Veerkracht
Je moet wel veerkrachtig zijn en positief in het leven staan als huisarts. Ik praat met collega’s of vrienden na over een werkdag, dat is belangrijk.
Als tip voor als je wilt waarnemen: ga netwerken en durf gewoon andere huisartsen aan te spreken. Bied jezelf aan. Dat kan ook een keer tijdens je vakantie op één van de eilanden.
Ik hoop dat ik je enthousiast heb gemaakt voor het mooie huisartsen vak en voor Bonaire!
Meer weten over mijn werk en waarnemen op de eilanden? Lees dan hier mijn eerste blog over tijdelijk werken als huisarts op Curaçao.
Wil je met mij in contact komen? Dat kan! Check mijn socials: Linkedin, Instagram en Facebook.
AMA Congres – 23 november 2024
Of kom naar het jaarlijkse AMA congres, het Caribbean Health Symposium in Rotterdam op zaterdag 23 november 2024. Daar zul je mij vinden maar ook een heleboel andere zorgprofessionals uit de Caribische regio of mensen met speciale interesse voor de Caribische gezondheidszorg.
Het symposium gaat dit jaar over seksuele en reproductieve gezondheid vanuit een Caribisch perspectief en is zelfs geaccrediteerd!
Informatie en registratie voor het symposium: https://www.ama-mediko.com/chs
'Als kind wilde ik al tandarts worden' - Yosephyah Isabella
‘Het is geen schande om hulp te vragen’
Interview met Yosephyah Isabella,
vierdejaarsstudent Tandheelkunde
vierdejaarsstudent Tandheelkunde
YosephyahIsabella
De Curaçaose Yosephyah Isabella wist als kind al dat hij tandarts wilde worden. Op zijn veertiende kreeg hij een beugel en toen was zijn interesse gewerkt. “Ik was nieuwsgierig naar hoe het allemaal werkte.”
Nu is hij 23 jaar en aan zijn master Tandheelkunde begonnen aan het Academisch Centrum Tandheelkunde (ACTA) in Amsterdam. Met geen dag spijt van zijn keuze.
Lange weg
Yosephyah – zeg maar Yoseph – heeft een lange weg afgelegd via het VSBO, de HAVO en het VWO om toegelaten te worden tot de studie Tandheelkunde. Drie middelbare scholen met eindexamen op het Maria Immaculata College (MIL) op Curaçao. “De laatste loodjes waren zwaar omdat ik ook al wat ouder was dan mijn klasgenoten.”
‘Mijn profielwerkstuk op de HAVO ging over mondkanker’
Doel
Zijn vastberadenheid is hierin doorslaggevend. Tijdens zijn middelbare schooltijd liep hij stage bij een orthodontist. Zijn profielwerkstuk op de HAVO deed hij over mondkanker. Zijn blik was al gericht op zijn einddoel: tandarts worden.
'Ik had goede cijfers maar het feit dat ik uit Curaçao kom zorgde er toch voor dat ik twijfelde of het mij zou lukken'
Selectie
In 2021, midden in de coronacrisis, nam hij deel aan de selectie voor tandheelkunde. Zijn goede CV, motivatiebrief en overgangscijfers gaven de doorslag. Ook moest hij een toets doen over drie wetenschappelijke artikelen.
“Ik had wel goede cijfers maar het feit dat ik uit Curaçao kom zorgde er toch voor dat ik twijfelde of het mij zou lukken.”
Hij werd toegelaten met rangnummer 56 op een totaal van 65 studenten die werden toegelaten. “Na de verlossende mail met een JA, heb ik mijn moeder besprongen!” Ze is zijn rolmodel, net als zijn oudere zus die rechten studeerde.
'Ik vind het contact met patiënten leuk'
De st
udie
Yoseph vindt vooral de afwisseling tussen theorie en praktijk leuk. Het contact met patiënten. “Je kijkt ook buiten de mond naar een patiënt, bijvoorbeeld naar de sociale aspecten of financiële omstandigheden van de persoon die je behandelt.”
Bachelor en master
De studie Tandheelkunde duurt in totaal zes jaar. Tijdens de driejarige bachelor krijg je veel geneeskunde en theorie, dan oefen je met een pop. Pas in de master – vanaf het vierde jaar – ga je patiënten echt behandelen. Dan leer je om behandelopties in kaart te brengen, legt hij uit.
'Specialiseren is geen must voor mij’
Toekomst
Yoseph hoopt zijn master in 2027 af te ronden, en denkt al na over wat hij erna wil doen. Specialiseren is geen must voor hem: “Ik wil een leven hebben naast mijn werk. Zo houd ik ook van kunst en creativiteit en bijvoorbeeld als kaakchirurg moet je nachtdiensten draaien.”
Straks, met een afgeronde master tandheelkunde, is hij verzekerd van een baan als tandarts.
‘Mijn droom voor later? In de winter op Curaçao werken en in de zomer in Nederland’
Curaçao
Zijn geboorte-eiland zit bij Yoseph in zijn hart en hij is trots op zijn identiteit: “Ik kom uit Curaçao en ik woon in Amsterdam, zeg ik altijd tegen mensen die vragen waar ik vandaan kom.”
Hij gaat graag terug om familie te bezoeken en zichzelf op te laden. Zijn droom is om later in de winter op Curaçao te werken en in de zomer in Nederland.
Amsterdam
Yoseph houdt van het multiculturele karakter van Amsterdam. Hij woont met twee anderen op IJburg, een moderne wijk. Koken, wassen en voor zichzelf zorgen had hij al van zijn moeder geleerd.
Vanaf zijn eerste studiejaar werkt hij bij een tandartsenpraktijk. Het betaalt niet zo goed maar is erg leerzaam. “Ik ben zelfverzekerder geworden met patiënten.”
Tips
Yoseph heeft tips en praat uit ervaring, benadrukt hij: “Blijf niet op jezelf, maak contact met medestudenten, zeker bij Tandheelkunde want het is een kleine studie. Ga naar een studieadviseur en stel je vragen, benoem dat je uit de Cariben komt en laat je helpen.”
Tot slot: “Don’t be too hard on yourself. Het is geen schande om hulp te vragen.”
Wil je contact met Yoseph? Dat kan! Hij helpt andere Caribische studenten graag. Stuur hem een bericht via LinkedIn of Instagram:
Meer weten over de studie Tandheelkunde in Amsterdam?
Meer informatie over de toelating tot de studie Tandheelkunde in Amsterdam vind je hier. Dat gaat nu via loting. Aanmelden kan tot 15 januari 2025.
'Fijn om Papiaments te spreken in je werk' - Naïlah Sint Jago
‘Ik kan werken op de eilanden echt aanraden, ook voor tijdelijk’
Interview met Naïlah Sint Jago,
oogarts
oogarts
NaïlahSintJago
De Arubaanse oogarts Naïlah Sint Jago (34) werkte een aantal weken als waarnemer op de oogpoli van Fundashion Mariadal op Bonaire. Het beviel haar prima, ondanks dat het voor een korte periode was. Ze vond het vooral fijn om Papiaments te spreken met de patiënten en collega’s.
Uiteraard was het even wennen. Het uitoefenen van haar vak op Bonaire vereiste soms een iets andere aanpak:
“Als arts moet je daar meer zelf oplossen. In Nederland kan ik doorverwijzen naar een academisch ziekenhuis of naar een andere oogarts. Op Bonaire zijn patiënten en artsen aangewezen op ziekenhuizen op een ander eiland of in Colombia.”
Lagere werkdruk
Naïlah merkte dat de werkdruk een stukje lager lag dan in Nederland. Ze kon dan ook bewust genieten van haar verblijf op het eiland.
“Echt, ik raad iedere zorgprofessional met Caribische roots aan om (tijdelijk) op de eilanden te gaan werken. Zeker als je nadenkt over teruggaan naar je geboorte-eiland is dit de perfecte manier om erachter te komen of het bevalt.”
'Als waarnemer krijg je de kans om erachter te komen of werken op de eilanden iets voor jou is'
Bekijk de leuke videoclip waarin Naïlah over haar studietijd en over waarnemen op Bonaire vertelt.
Vacatures zorgorganisaties op de eilanden
Ben jij een Caribische zorgprofessional of volg je een studie in de zorg & welzijn? Kriebelt het weleens om terug te gaan naar jouw eiland?
Op deze pagina staan profielen van lokale zorgorganisaties, met vacatures en stageplekken!
'Het traineeship van VWS biedt unieke kansen' - Sebastian Burgos Ramos
‘Denk groot en daag jezelf uit’
Interview met Sebastian Burgos Ramos,
beleidsadviseur bij het ministerie van VWS
beleidsadviseur bij het ministerie van VWS
SebastianBurgosRamos
De 31-jarige Sebastian Burgos Ramos is een ‘New Professional’. Hij volgde, met succes, het New Professional Programma, een traineeprogramma van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) in Den Haag.
Aansluitend werd hij bij dat ministerie aangenomen als beleidsadviseur bij de afdeling Zorg & Jeugd Caribisch Nederland. De in Aruba geboren Colombiaan die vloeiend vier talen spreekt is er op zijn plek.
Paradijs
In Aruba rondde hij zijn VWO af op Colegio Arubano. Achteraf vindt hij dat hij in een ‘tropical paradise’ woonde; de rust, het sociale leven, het zorgenvrije bestaan van een tiener. Thuis sprak hij Spaans met zijn ouders en broertje; Papiaments spreken mocht niet, dat deed hij maar buiten de deur. Hij groeide om met een grote Colombiaanse familie; oma’s, tantes en neefjes waren in de buurt.
'Ik was verliefd op die CSI series op televisie en wilde dat ook'
CSI
In 2012 kwam hij naar Nederland met het idee iets met forensisch onderzoek te gaan studeren. “Ik was verliefd op die CSI series op televisie en wilde dat ook.” Het werd Hoger Laboratorium Onderzoek (HLO) aan de Hogeschool Leiden.
In zijn laatste jaar sloeg de twijfel toe; urenlang alleen in het lab, paste dat wel bij hem als sociaal persoon? Hij rondde zijn HLO keurig af en begon aan de studie Plantbiologie en Natuurlijke Producten aan de Universiteit van Leiden. Hij behaalde daar zijn master.
Zoektocht
Na zijn afstuderen probeerde Sebastian van alles; onder meer Finance Recruitment, een heel corporate werkomgeving waar iedereen strak in het pak zat en 60 uur per week werkte. “Daarna volgde een struggle; waar had ik nou voor gestudeerd, wat wilde ik echt?”
Via zijn inmiddels flinke netwerk ging hij aan de slag bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Een bewuste tussenstap om even op adem te komen. Dat werkte.
'Ik vond het waardevol om te sparren met trainees met een diverse culturele achtergrond'
New Professional Programma
Zijn CV belandde na een sollicitatie bij het ministerie van VWS en hij werd gepolst voor het New Professional Programma; een traineeship van 1 jaar dat mensen die buiten de overheid werken de kans geeft om de stap te maken om ervaring binnen de Rijksoverheid op te doen.
Mooie uitdaging
“Ik was heel blij met deze kans en uitdaging omdat ik diverse trainingen kon volgen over persoonlijke ontwikkeling en beleid. Verder was het een waardevolle ervaring om met trainees met een diverse culturele achtergrond mee te sparren en ervaringen te delen.”
Vaccinatie, Pandemische Paraatheid en Klimaat
Bij het ministerie van VWS werkt Sebastian aan de dossiers Vaccinatie, Pandemische Paraatheid en Klimaat en dan helemaal gericht op Bonaire, Saba en Sint Eustatius, de BES eilanden. Denk aan kamerbrieven schrijven, nota’s opstellen maar ook veel stakeholders spreken.
“Ik werk nu bijvoorbeeld mee aan het opstellen van een overzicht van de vaccinatie landschap binnen de BES; denk aan rollen en verantwoordelijkheden zoals financiering, regie, uitvoering en logistiek.”
De coronapandemie heeft zeker bijgedragen aan een grotere alertheid op deze dossiers. In Den Haag maar ook op de eilanden zelf, legt Sebastian uit.
Identiteit
Voor wie juicht hij bij een voetbalwedstrijd? “Ik ben opgevoed als een trotse Colombiaan met een Nederlands en een Colombiaans paspoort. Bij voetbal ben ik voor Colombia.”
Hij memoreert de heerlijke sancocho die hij vroeger kreeg; een typisch Colombiaanse soep gevuld met rund of kip, aardappel, cassave en mais.
Het gevoel van leven als een buitenstaander, dat kent hij vanuit Aruba en komt hem nu goed van pas, vindt hij. Het maakt hem wendbaar en flexibel.
'Aruba is goed bezig om het landschap aantrekkelijker te maken voor young professionals'
Aruba
Ziet hij zichzelf teruggaan naar dushi Aruba? “Misschien ooit, maar niet nu want ik wil mijn carrière in Nederland opbouwen. Aruba is wel goed bezig om het landschap aantrekkelijker te maken voor young professionals.”
Banenbeurzen gericht op de eilanden volgt hij niet. Maar wie weet, in de toekomst.
Tips
“Denk groot, daag jezelf uit. Lees veel, ontwikkel jezelf. Verdiep je ook in Nederland, laat jouw eiland een beetje los. Oefen jouw Nederlandse taal, vraag anderen om jou te corrigeren.”
Hij vindt het best lastig om Nederlandse vrienden te maken maar benadrukt dat je open-minded moet zijn. “Nederland biedt jou veel kansen, maak daar gebruik van.”
Vind je het leuk om met Sebastian in gesprek te gaan?
Hij is bereikbaar via LinkedIn
‘De GGZ heeft mensen zoals jij nodig’ - Carl Blijd
‘Samen bouwen aan een betere toekomst voor de GGZ’
Gastblog door Carl Blijd,
psychiater & bestuurder
psychiater & bestuurder
CarlBlijd
De carrière van de op Curaçao geboren psychiater Carl Blijd (57) mag gerust indrukwekkend genoemd worden. Na zijn studie geneeskunde in Groningen werkte hij o.a. als forensisch jeugdpsychiater en sportpsychiater. Ook was hij bestuurder bij een GGZ-instelling.
In 2023 gooide Carl het roer om. Na een sabbatical waarin hij Curaçao bezocht besloot hij bruggenbouwer te worden tussen de GGZ in Nederland en op de eilanden.
Carl begint zijn blog met een dringende oproep aan Caribische zorgprofessionals en studenten:
Ik wil iedereen aanmoedigen een carrière in de GGZ te overwegen. Vanuit de eilanden zijn we van nature gericht op familie en geven we om andere mensen, wat essentiële eigenschappen zijn in de GGZ. Er zijn veel mogelijkheden in deze sector, zoals psychiater, psycholoog, maatschappelijk werker, verpleegkundige en groepswerker.
Op de eilanden is veel behoefte aan deze expertise. Stages bieden een uitstekende kans om te ervaren hoe het is om daar te werken. Of je nu in Nederland of op de eilanden werkt, de GGZ heeft mensen zoals jij nodig.
Laten we samen bouwen aan een betere toekomst voor de geestelijke gezondheidszorg!
Benieuwd naar jobs & stages in de GGZ op de eilanden? Kijk snel op onze vacatures-pagina
'Mijn reis is er een van verwondering, inspiratie en de wens om een verschil te maken'
Geboren met een bijzondere band met de huisarts
Op 3 september 1966 begon mijn levensverhaal in het Sint Elisabeth Hospitaal (SEHOS) op Curaçao, op de verjaardag van mijn huisarts, wijlen Dr. Lubliek. Hij was degene die mij op de wereld hielp. Sinds mijn vijfde verjaardag begonnen we een ludieke traditie: wie als eerste de ander zou bellen om te feliciteren.
Deze traditie duurde meer dan vier decennia en was een constante herinnering aan de diepe impact die Dr. Lubliek op mij had, wat mij inspireerde om zelf arts te worden.
‘Ik stortte mij volledig op mijn studie en sport’
De reis naar Nederland
Na mijn middelbare school aan het Maria Immaculata Lyceum vertrok ik op 2 augustus 1984 als 17-jarige beursstudent naar Nederland om geneeskunde te studeren. De eerste dagen in Nederland waren zowel opwindend als uitdagend. We werden ondergebracht in hotels in Rotterdam, Amsterdam en Scheveningen, waar we onze eerste voorlichting kregen en een bedrag van 1250 gulden – zo’n 600 euro – om onze kamers in te richten.
Terwijl mijn kamergenoten het geld meteen uitgaven aan stappen, schreef ik braaf een brief aan mijn ouders. Dit was mijn eerste kennismaking met de nieuwverworven vrijheid in Nederland.
Studiejaren in Groningen
Mijn studiejaren in Groningen waren intensief en boeiend. Ik stortte me volledig op mijn studie en sport, en werd assistent bij het anatomisch laboratorium. Tegelijkertijd ontwikkelde ik een passie voor Kung Fu, waarbij ik met mijn team wereldwijd optrad, samen met sterren zoals Jean-Claude Van Damme en Chuck Norris. Deze toewijding aan sport vertraagde echter mijn studie, waardoor ik pas na elf jaar, in 1995, mijn artsdiploma behaalde.
‘Tijdens mijn eindstage in de kinder- en jeugdpsychiatrie kreeg ik na vier weken een baan aangeboden’
Een snelle carrièrestart
Na mijn afstuderen kreeg ik tijdens mijn eindstage in de kinder- en jeugdpsychiatrie al na vier weken een baan aangeboden. Ik specialiseerde me verder in kinder- en jeugdpsychiatrie en forensische psychiatrie, waardoor ik met zowel volwassenen als jongeren kon werken.
Passie voor martial arts
Ik combineerde mijn passie voor martial arts met mijn werk door agressiemanagementcursussen te ontwikkelen voor diverse beroepsgroepen. Ik gaf seminars en presentaties wereldwijd, wat mijn eerdere ervaringen als sporter spiegelde.
Forensische jeugdpsychiater
In Groningen en Friesland zette ik poliklinieken voor forensische jeugdpsychiatrie op. Hier behandelden we jongeren die met justitie in aanraking waren gekomen. Ik was hoofd behandelzaken en gaf lezingen over forensische jeugdpsychiatrie, en mocht beleidsmakers adviseren over jeugdcriminaliteit. In 2009 werd ik geridderd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor mijn werk.
‘Als sportpsychiater begeleidde ik internationale topatleten’
Bestuurder, sportpsychiater en tv-psychiater
Na tien jaar stapte ik vanwege bezuinigingen uit de forensische jeugdpsychiatrie en ging werken bij een kleine GGZ-instelling. Al snel werd ik mede-eigenaar en medisch directeur/bestuurder. De instelling groeide onder mijn leiding uit tot 550 medewerkers.
FC Groningen
Daarnaast specialiseerde ik mij in sport- en performancepsychiatrie en begeleidde internationale topatleten. Gedurende vier jaar maakte ik deel uit van de medische staf van de voetbalclub FC Groningen en was ik corona coördinator tijdens de pandemie.
RTV Noord
Als ‘tv-psychiater’ bij de lokale nieuwszender RTV Noord gaf ik analyses en uitleg over sociale en maatschappelijke kwesties, vooral tijdens de pandemie.
Tijd voor verandering
Na twaalf jaar hard werken nam ik op 1 januari 2023 een sabbatical van zes maanden. Het overlijden van mijn moeder speelde hierbij een rol. Tijdens mijn sabbatical bezocht ik Curaçao zonder werkdruk en liet ik mij inspireren door de mensen en de cultuur. Dit bracht mij tot het besluit om een bruggenbouwer te worden tussen de GGZ in Nederland en de eilanden.
‘Tijdens mijn sabbatical besloot ik bruggenbouwer te worden tussen de GGZ in Nederland en op de eilanden’
Werken op Sint Maarten
De volgende stap was een functie als Interim Medical Director bij Mental Health Foundation (MHF) op Sint Maarten. Gedurende negen maanden vloog ik elke drie weken naar Sint Maarten om daar te werken. Ik gaf trainingen in agressiemanagement en de-escalatie, hielp structuur aan te brengen binnen de organisatie, en overlegde maandelijks met bestuurders van GGZ-instellingen op andere eilanden.
Terug in Groningen
Terug in Groningen werk ik als ‘Student Psychiatrist’ voor internationale studenten. Als ervaringsdeskundige weet ik hoe het is om je land te verlaten om elders te studeren. Ik begrijp de prestatiedruk en de verwachtingen van het thuisfront en kan zo van waarde zijn voor internationale studenten in Groningen.
‘Ik weet hoe het is om je land te verlaten om in het buitenland te studeren’
Advies nodig?
Heb jij naar aanleiding van deze blog vragen of wil je advies? Stuur mij een bericht via LinkedIn.
'Ik doe mijn werk met veel liefde' - Jhuvienca Martis
‘Als helpende plus breng je een beetje zonneschijn in iemands leven’
Interview met Jhuvienca Martis,
helpende plus MBO2
helpende plus MBO2
JhuviencaMartis
De 41-jarige Jhuvienca Martis omschrijft zichzelf als zorgzaam. Ze houdt ervan om mensen te helpen. “Ik ben empathisch, dat zit gewoon in mij.”
Empathie wil zeggen dat jij je goed kan inleveren in de gevoelens van de ander. Dat is een eigenschap die nodig is in Jhuvienca’s werk als helpende plus bij mensen die verzorging nodig hebben. Vaak oudere mensen maar ook mensen die bijvoorbeeld een herseninfarct hebben gehad.
Jeugd
Jhuvienca is geboren op Curaçao en op haar vierde jaar naar Nederland gekomen. “Ik ben opgegroeid met werkende moeders, iedereen ging werken!”. Na anderhalf jaar Nederland keerde het gezin terug naar Curaçao waar ze naar de lagere school ging, het Xaverius College in de wijk Suffisant.
Toen ze dertien was kwam ze weer naar Nederland. Daar ging ze naar het VBMO en koos ze voor het vak van kapper en schoonheidsspecialiste. Maar ze wilde meer.
'Tijdens mijn stage bij Humanitas werkte ik met jonge demente mensen'
Studiekeuze
“Ik raadpleegde de website Studiekeuze 123 om erachter te komen wat ik precies wilde. Daar kwam een maatschappelijke richting uit, iets met zorg.” Jhuvienca besloot een werk-leertraject te volgen: de 2-jarige MBO opleiding ‘Helpende Zorg & Welzijn’ op het Rotterdamse Zadkine College.
Daar viel het kwartje; ze liep stage bij vrijwilligersorganisatie Humanitas en werkte daar met jonge dementerenden. “Dit is wat ik wilde. Ik verzorgde een vrouw van veertig met dementie en schrok mij rot: zo kan het leven gaan!”. Ze besloot dat dit haar missie zou worden in het leven.
'Inmijnwerkiselkeweekanders'
Helpende plus
Jhuvienca heeft inmiddels veel ervaring met mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Zoals mensen die lijden aan dementie. Dan zijn vaak oudere mensen maar ook mensen van middelbare leeftijd. “Er zijn diverse fases; sommigen kunnen nog praten en lachen en dat doe ik graag met ze.” Ze werkt nu als helpende plus zowel bij mensen thuis als ook in verpleeg- en verzorgingstehuizen, revalidatiecentra of een de daklozenopvang.
Werkdag
Ze heeft ervoor gekozen om als oproepkracht te werken via een uitzendbureau. Dus elke week is anders. Ook omdat ze als alleenstaande moeder in haar eentje zorgt voor haar zoontje van negen. Rotterdam, Delft en haar woonplaats Den Haag zijn haar werkterrein. Ze brengt eerst haar zoontje naar school. “Ik kom om negen uur ‘s morgens binnen op werk. Dan kijken we wie er wakker is, uit bed geholpen kan worden, wassen, aankleden en helpen met een hapje eten.”
'Ikhelpgraagmensendienietmeervoorzichzelfkunnenzorgen'
Liefde
Ze straalt als ze uitlegt waarom ze anderen zo graag helpt: “Je bent bezig iemand te helpen die het zelf niet kan. Je bent een zonneschijn, je bent hoop.” Vergeet niet dat iedereen gezond wil zijn, zegt ze. “Dus doe je werk goed en doe het met liefde.” Afstand houden is soms lastig, weet ze nu. “In het begin wilde ik kleding kopen voor mensen die weinig hadden, maar dat moet je niet doen.”
Begrip
Het valt soms niet mee, nog afgezien van de fysieke ongemakken waar ze mee te maken heeft in haar werk. Je moet niets vies vinden, legt ze uit. “Maar soms zijn mensen gemeen of racistisch. Dat kan door hun ziekte komen, daar moet je begrip voor hebben.” Een groot hart, veel relativeringsvermogen en plezier in het leven, dat lijken de ingrediënten voor Jhuvienca haar geluk.
'Omringjezelfmetpositiefingesteldemensen'
Tips
Met inmiddels 23 jaar ervaring met werken in de zorg kent Jhuvienca zichzelf goed. Ze heeft een paar tips:
*Kijk naar jezelf, naar jouw innerlijk. Wat kan en wil je bereiken? Vraag jezelf dat af.
*Onderschat jezelf niet en probeer een hoger niveau te bereiken. MBO 3 en 4 verschillen niet veel van elkaar. Probeer het, stap voor stap.
*Omring jezelf met positief ingestelde mensen, mensen die je erbovenop helpen als het nodig is.
*Haar slotadvies: Haal het maximale uit jouw studententijd en stage.
Haar tips voor handige websites:
*studenten.nl
*jip.nl
*werk.nl
Vragen?
Jhuvienca helpt graag met advies en is bereikbaar via Linkedin en Facebook en via haar mail: jhuvjeel@hotmail.com
‘Zelfstandig ondernemen binnen de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ)’- Tirzah Richards
‘Wacht niet tot alles perfect is voordat je voor jezelf begint’
Interview met Tirzah Richards,
gedragswetenschapper en zelfstandig ondernemer in de GGZ
gedragswetenschapper en zelfstandig ondernemer in de GGZ
TirzahRichards
De 26-jarige Tirzah Richards is zelfstandig ondernemer geworden, binnen de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ). Tirzah komt uit Bonaire en is in 2021 afgestudeerd als orthopedagoog. Ze rondde haar master orthopedagogiek af aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Tegenwoordig is ze vier dagen in loondienst en werkt ze één dag voor zichzelf, als onderzoeker en gedragswetenschapper. Dat ze in de toekomst terug gaat naar Bonaire staat vast:
“Ik help graag kinderen en jongeren in Bonaire, daar ligt mijn hart en passie.”
Rotterdam
Het is vrijdag, Tirzah’s freelance dag dus heeft ze tijd om te vertellen waar ze allemaal mee bezig is. Dat doet ze met veel enthousiasme. Bonaire zit in haar hart maar Rotterdam is haar tweede thuis geworden. “Ik woon al acht jaar in dezelfde woning met dezelfde huisgenoot uit Bonaire.” Ze woont middenin het centrum en had geluk want de woningnood was in 2016 nog niet zo hoog.
‘Bonaire zit in mijn hart maar Rotterdam is mijn tweede thuis’
Parttime ondernemen
Hoe bevalt het haar, vier dagen een vaste baan en die ene dag voor haar eigen onderneming? Eigenlijk wel goed en dat komt vooral door de flexibele instelling van haar werkgever. Soms moet ze inspringen op haar vrije dag maar dan kan ze bijvoorbeeld de maandagmiddag vrij nemen. Direct fulltime freelancen vond ze een te grote stap: “Ik raakte in paniek bij die gedachte want je moet best veel regelen met de belastingdienst.”
‘Vanuit mijn onderneming bied ik verschillende zorgdiensten aan’
Richards Family & Child development counseling
In de zorg zijn al best veel freelancers die zich als zelfstandig ondernemer laten inhuren, legt Tirzah uit. Hoe zet zij zichzelf in de markt? “Mijn onderneming heet ‘Richards Family & Child development counseling’. Ik bied verschillende diensten aan: opvoedondersteuning aan ouders, begeleiding van en trainingen aan zorgprofessionals binnen de jeugdhulp en onderzoek. Een breed aanbod dus.”
‘Zelfstandig ondernemen in de GGZ werken is vrij normaal’
Winter
Na in 2022 een half jaar te zijn ingevallen als casemanager bij Expertise Centrum Onderwijs (EOZ) in Bonaire vond ze de lange koude winter in Nederland moeilijk. Ze werkte voor twee werkgevers, moest veel reizen en een van de banen was erg intensief. Haar kantoor zonder ramen hielp niet mee. “Ik kwam en ging in het donker, vrij deprimerend.”
Bij haar huidige werkgever ervaart ze minder stress en vrijheid. Het geeft haar de ruimte en energie om haar eigen onderneming op te bouwen.
Marketing
Wat doet ze aan marketing en PR? “Nog niet zoveel! Ik heb een Instagram account voor de opvoedondersteuning maar ik heb het te druk om het goed te onderhouden”, lacht Tirzah. Wel heeft ze inmiddels een logo laten ontwerpen en een fotoshoot gepland.
Papiaments
Er is best veel vraag naar haar diensten, ook vanuit Bonaire, merkt ze. “Het is een groot voordeel dat ik Papiaments spreek; cliënten vinden het prettig om in hun moedertaal te communiceren. Daarmee onderscheidt mijn bedrijf zich van andere aanbieders.”
Commitment
Wat is de belangrijkste reden dat ze voor zichzelf is begonnen? Een aantal praktische zaken zoals dat ze meer verdient als ondernemer, maar ook: “Het maakt mij scherper, professioneler. Het is een commitment aan mijzelf, een standaard die ik zet om de beste zorg en diensten te verlenen.”
Ze is zich bewust van haar verantwoordelijkheid en wijst erop dat het heersende beeld dat naar voren komt op sociale media van de super flexibele freelancer in de zorg niet klopt. “Het is gewoon hard werken.”
Sociale media
Ze is sowieso kritisch over sociale media bij kinderen en vindt het initiatief van Nederlandse scholen om kinderen hun mobieltje in te laten leveren tijdens een schooldag heel goed. “Op je dertiende, veertiende jaar vorm jij jouw zelfbeeld, jouw identiteit. Dat moet je ervaren en exploreren zonder beïnvloed en afgeleid te worden door (ideaal) beelden van anderen.”
‘Mijn droom is om ooit een eigen praktijk te hebben’
Toekomst
Wat is haar toekomstdroom? Tirzah: “Een eigen praktijk opzetten. Maar stap voor stap. Ik vind het fijn dat mensen aan mij denken bij opvoedtips voor hun kinderen, maar ook voor het kennis overdragen aan zorgteams en professionals.
Ze vindt Bonaire wel veranderd; de toegenomen drukte onder meer door de instroom van Hollandse stagiairs. Maar ook de kansen die het eiland nu biedt aan young professionals zoals zij. “Bonaire is niet meer het eiland van 10 jaar geleden, ook in Bonaire zijn er nu doorgroei- en ontwikkelmogelijkheden.”
‘Laat je niet leiden door angst’
Tips voor professionals in de zorg
Heeft ze tips aan jongeren die haar verhaal lezen en overwegen om ook de stap richting zelfstandig ondernemerschap te zetten? “Begin gewoon. Wacht niet tot alles perfect is want je kunt altijd groeien. Natuurlijk, een goede voorbereiding is belangrijk, maar laat je niet door angst leiden dat je zult falen.” zegt ze beslist.
Tips voor scholieren
Als tip voor studiekeuze noemt Tirzah: “Kijk goed naar de vakken binnen de studie. Bij orthopedagogiek kijk je vooral naar de omgevingsfactoren zoals het gezin, de school en de sociale omgeving van het kind en de wisselwerking daartussen. Als je daarvan houdt, net als ik, dan is dit de juiste studie.”
Een eerder interview met Tirzah over haar studie orthopedagogiek lees je hier.
Tirzah is bereikbaar via LinkedIn en op Instagram onder Guide with Love.
'Met mensen werken is het mooiste wat er is' - Shaëdra Baromeo
‘Ik kan heel makkelijk een connectie met mensen maken’
Interview met Shaëdra Baromeo
projectcoördinator wijkontwikkeling Sentro Akseso Boneiru
projectcoördinator wijkontwikkeling Sentro Akseso Boneiru
De 43-jarige Shaëdra Baromeo komt van Curaçao en woont al 20 jaar met veel plezier op Bonaire. Ze houdt van het eiland, de kleurrijke cultuur en de bewoners.
In haar baan als projectcoördinator wijkontwikkeling bij Sentro Akseso Boneiru trekt ze regelmatig de bario in om te praten met de bewoners en waar nodig hulp aan te bieden. “Ik sta dichtbij de mensen en kan ze vanuit hun behoefte helpen.”
In deze leuke videoclip vertelt Shaëdra over zichzelf, haar opleidingen en waarom ze haar werk zo mooi en belangrijk vindt. Of zoals ze zelf zegt:
‘Werken bij Sentro Akseso is WOW en DUSHI!