Daar gaat die wekker weer, 05:30AM. Nu is het wel echt tijd om op te staan. Inmiddels zijn we 6 maanden weer terug op Curaçao, na 18 jaar Nederland. Het is wel wennen, ondanks dat het thuiskomen is. Het voelt soms als een vreemde lange vakantie. De kinderfietsstoel is ingeruild voor (overwegend) lekker weer, truk’i pan en het strand.

Oh nee, 07:00AM. De kinderen zijn nog niet aangekleed en ik moet zo echt wel vertrekken. Manlief doet de kids terwijl ik de laatste spullen in de tassen duw.

07.15 AM. Papa brengt de kinderen wel, ik ga naar mijn werk, het Curaçao Medical Center (CMC), dat trouwens net haar 1-jarig bestaan viert. November 2019 is het oude ziekenhuis, het SEHOS, overgegaan in het CMC, in een splinternieuw pand. 07:25AM sta ik op de parkeerplaats springend van het ene droge stukje asfalt naar het andere. Ondertussen oortjes inpluggen en inloggen om de overdracht via ZOOM bij te wonen. 07:33AM zit ik op de poli gynaecologie (zonder koffie) om de overdracht digitaal bij te wonen. Na een verhitte discussie met mijn collega gynaecologen, is de overdracht om 08:10AM klaar. Yes, even een rustmomentje: tijd voor koffie!

De nieuwe coassistent sluit zich aan bij mijn spreekuur en ik werk ondertussen mijn digitale HIX-inbox door, wachtend op de eerste patiënte. De doktersassistenten becommentariëren dat iedereen wel laat zal zijn door de regen. En jawel hoor, ze krijgen gelijk ook. Het openbaar vervoer wordt door de regen en COVID-19 onder druk gezet; en voor de patiënten is het, mede hierdoor, een hele uitdaging om droog en op tijd aan te komen.

9:15AM komt de eerste patiënt. De rest van mijn spreekuur verloopt gestaag en zou eigenlijk een snufje oxytocine (knuffelhormoon) kunnen gebruiken: een controle van een zwangere, een postoperatieve controle, evaluatie beleid, een postpartum controle, uterus myomatosus en postmenopauzaal bloedverlies. Een echo hier, een cytologie daar, informed consent in het Spaans, Papiaments, Nederlands, Engels? Ik loop uit, maar houd mijn hoofd koel. De regen is immers goed voor de natuur toch? Om 12:54PM is mijn ochtend spreekuur klaar. Ik doe nog een beoordelingsgesprek met onze superco die fijn had meegelopen bij de Kraamkliniek Fundashon Duna Lus.

13:20PM werk ik gauw wat lunch naar binnen. Mijn poliklinische OK (POK) programma is, net als alle niet acute zorg, vanwege COVID-19 geannuleerd; dus heb kans om mijn 7 telefonische consulten te doen en achterstallige administratie bij te werken na 3 weken “staycation”. Ik loop nog even langs de verloskamers om te koekeloeren en zo nodig te helpen.

16:00PM: Doktersassistenten zeggen ayo. Inmiddels 16:21PM en de schoonmakers hebben de poli overgenomen en boenen alles schoon. Ik besluit om 16:30PM mijn PC uit te doen. Brieven zijn zo goed als klaar en tomorrow is another day. Met de electieve zorg on hold, ga ik morgen op zaal helpen in plaats van opereren. “Tin mas dia ku tin siman”, they say.