De wekker gaat vroeg, om 6 uur eruit, om 7 uur op de fiets. Ik werk bij het Amsterdam UMC, locatie AMC en dat betekent dat ik helemaal aan de andere kant van de stad werk. Als het druk is doe ik er een uur over, als het niet druk is kan het in 40 minuten. We beginnen tussen half 8 en half 9. Kopje koffie, computer opstarten, “bon dia!”. Het is altijd mijn missie om een kamer binnen te lopen met een smile!

9 uur, de patiënten zijn verdeeld. Het is druk vandaag, dus help ik ook een collega op interne geneeskunde. Zo proberen we de hoeveelheid werk tussen ons allemaal te verdelen. Zo kan iedereen straks op tijd naar huis. Vandaag loopt een van onze stagiairs met mij mee. Hij is vierdejaars, al bijna klaar met zijn stage en hij kan dus al veel zelfstandig. Laten we samen naar de kliniek gaan.

Onderweg van kantoor naar de kliniek, breng ik mijn werk uniform naar de was. We dragen hier allemaal witte pakken, zoals gebruikelijk is in de zorg. Je haalt ’s ochtends een schoon pak en levert je pak van gisteren in. Dit gebeurt allemaal met een speciale kleding automaat. Je houdt je werkpasje voor een sensor en drukt op OK en automatisch komt jouw maat en soort kleding voor een raampje te hangen zodat je het kan pakken.

We werken vandaag op de covid-IC, dus eenmaal in de kliniek moeten we onze isolatiejassen aan, ander mondkapje op, handschoenen, spatbril, haarnetje. We bespreken samen de patiënten die we gaan zien deze ochtend. Het is een bijzondere omgeving om op de IC te werken. Het is een plek waar mensen heel erg ziek zijn.

Als fysiotherapeut zijn wij belangrijk om deze zieke mensen te begeleiden. We helpen ze om weer op krachten te komen. Soms zijn het kleine dingen, zoals je eigen bekertje water weer kunnen vasthouden of zitten op de rand van het bed zonder dat je omvalt. Maar ook weer opnieuw leren staan of lopen.

Ons werk bestaat ook uit overleggen. De arts vraagt ons advies of we denken dat een patiënt al sterk genoeg is om ontslagen te worden van de IC en dus overgeplaatst mag worden naar de verpleegafdeling. Gelukkig hebben we deze patiënt de afgelopen periode goed in kaart gebracht. Dat doen we door testen en op andere manieren meten. Onder andere bijvoorbeeld de spierkracht of de ademspierkracht.

In de middag werk ik op verschillende afdelingen, 2 patiënten op het hartcentrum en 2 patiënten op interne geneeskunde. Het ziekenhuis is groot; die 10.000 stappen haal ik dagelijks wel op de stappenteller! We dragen ook allemaal een werktelefoon bij ons, zo kunnen we elkaar bellen als we elkaar nodig hebben.

Ik ga mijn collega helpen bij een patiënt die voor het eerst gaat staan na een hele grote operatie. Gisteren heeft de patiënt al wel op het randje van het bed gezeten met hulp, maar de patiënt was toen nog erg zwak. Vandaag gaan we met z’n tweeën deze patiënt ondersteunen om voor het eerst weer te gaan staan.

We beginnen met de patiënt te begeleiden om van liggen naar zitten te komen. Eenmaal op de bedrand wordt de patiënt duizelig. We meten de bloeddruk. Deze is in orde. We helpen met het aandoen van de schoenen. De patiënt is wat gespannen. We geven de patiënt steun aan beide kanten en zo begeleiden we de patiënt om te komen staan. Het lukt! De ademhaling van de patiënt gaat wel wat sneller, ook door de spanning.

Het is nog erg zwaar en het is maar goed dat we hem aan beide kanten vasthouden. Na ongeveer een minuut is het op en moet de patiënt weer gaan zitten op het randje van het bed. Het voelt als een overwinning! De patiënt zucht van opluchting want hij had het van tevoren niet gedacht dat hij weer zou kunnen staan. Er ontstaat een glimlach en hij is ons dankbaar. We helpen hem terug naar liggende houding, hij moet er nu van uitrusten.

Aan het einde van de dag, als ik al mijn patiënten gezien heb, bel ik naar mijn collega’s op de andere afdelingen via de werktelefoon; “Red jij het? Of heb je mijn hulp nodig bij iets?” Eenmaal terug op kantoor verwerken we de administratie van de dag. Alle fysiotherapie die je hebt gegeven moet je verwerken in het computersysteem. Dit is ook het moment dat je even zittend werk doet.

Het is stil op kantoor, alleen type geluiden klinken. Tussendoor is er gelukkig ook ruimte om te kletsen en stoom af te blazen. Soms maken we heftige dingen mee en dan is het fijn om met je collega’s erover te kunnen praten. Tegen 5 uur in de middag zijn we dan klaar en zit het werk er op. Tijd om weer om te kleden. Witte pak weer in de was en eigen kleding aan. Terug naar huis, naar de andere kant van de stad. Morgen weer een dag.