‘Samen bouwen aan een betere toekomst voor de GGZ’

Gastblog door Carl Blijd,
psychiater & bestuurder

CarlBlijd

De carrière van de op Curaçao geboren psychiater Carl Blijd (57) mag gerust indrukwekkend genoemd worden. Na zijn studie geneeskunde in Groningen werkte hij o.a. als forensisch jeugdpsychiater en sportpsychiater. Ook was hij bestuurder bij een GGZ-instelling.

In 2023 gooide Carl het roer om. Na een sabbatical waarin hij Curaçao bezocht besloot hij bruggenbouwer te worden tussen de GGZ in Nederland en op de eilanden.

Carl begint zijn blog met een dringende oproep aan Caribische zorgprofessionals en studenten:

Ik wil iedereen aanmoedigen een carrière in de GGZ te overwegen. Vanuit de eilanden zijn we van nature gericht op familie en geven we om andere mensen, wat essentiële eigenschappen zijn in de GGZ. Er zijn veel mogelijkheden in deze sector, zoals psychiater, psycholoog, maatschappelijk werker, verpleegkundige en groepswerker.

Op de eilanden is veel behoefte aan deze expertise. Stages bieden een uitstekende kans om te ervaren hoe het is om daar te werken. Of je nu in Nederland of op de eilanden werkt, de GGZ heeft mensen zoals jij nodig.

Laten we samen bouwen aan een betere toekomst voor de geestelijke gezondheidszorg!

Benieuwd naar jobs & stages in de GGZ op de eilanden? Kijk snel op onze vacatures-pagina

'Mijn reis is er een van verwondering, inspiratie en de wens om een verschil te maken'

Geboren met een bijzondere band met de huisarts

Op 3 september 1966 begon mijn levensverhaal in het Sint Elisabeth Hospitaal (SEHOS) op Curaçao, op de verjaardag van mijn huisarts, wijlen Dr. Lubliek. Hij was degene die mij op de wereld hielp. Sinds mijn vijfde verjaardag begonnen we een ludieke traditie: wie als eerste de ander zou bellen om te feliciteren.

Deze traditie duurde meer dan vier decennia en was een constante herinnering aan de diepe impact die Dr. Lubliek op mij had, wat mij inspireerde om zelf arts te worden.

‘Ik stortte mij volledig op mijn studie en sport’

De reis naar Nederland

Na mijn middelbare school aan het Maria Immaculata Lyceum vertrok ik op 2 augustus 1984 als 17-jarige beursstudent naar Nederland om geneeskunde te studeren. De eerste dagen in Nederland waren zowel opwindend als uitdagend. We werden ondergebracht in hotels in Rotterdam, Amsterdam en Scheveningen, waar we onze eerste voorlichting kregen en een bedrag van 1250 gulden – zo’n 600 euro – om onze kamers in te richten.

Terwijl mijn kamergenoten het geld meteen uitgaven aan stappen, schreef ik braaf een brief aan mijn ouders. Dit was mijn eerste kennismaking met de nieuwverworven vrijheid in Nederland.

Studiejaren in Groningen

Mijn studiejaren in Groningen waren intensief en boeiend. Ik stortte me volledig op mijn studie en sport, en werd assistent bij het anatomisch laboratorium. Tegelijkertijd ontwikkelde ik een passie voor Kung Fu, waarbij ik met mijn team wereldwijd optrad, samen met sterren zoals Jean-Claude Van Damme en Chuck Norris. Deze toewijding aan sport vertraagde echter mijn studie, waardoor ik pas na elf jaar, in 1995, mijn artsdiploma behaalde.

‘Tijdens mijn eindstage in de kinder- en jeugdpsychiatrie kreeg ik na vier weken een baan aangeboden’

Een snelle carrièrestart

Na mijn afstuderen kreeg ik tijdens mijn eindstage in de kinder- en jeugdpsychiatrie al na vier weken een baan aangeboden. Ik specialiseerde me verder in kinder- en jeugdpsychiatrie en forensische psychiatrie, waardoor ik met zowel volwassenen als jongeren kon werken.

Passie voor martial arts

Ik combineerde mijn passie voor martial arts met mijn werk door agressiemanagementcursussen te ontwikkelen voor diverse beroepsgroepen. Ik gaf seminars en presentaties wereldwijd, wat mijn eerdere ervaringen als sporter spiegelde.

Forensische jeugdpsychiater

In Groningen en Friesland zette ik poliklinieken voor forensische jeugdpsychiatrie op. Hier behandelden we jongeren die met justitie in aanraking waren gekomen. Ik was hoofd behandelzaken en gaf lezingen over forensische jeugdpsychiatrie, en mocht beleidsmakers adviseren over jeugdcriminaliteit. In 2009 werd ik geridderd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor mijn werk.

‘Als sportpsychiater begeleidde ik internationale topatleten’

Bestuurder, sportpsychiater en tv-psychiater

Na tien jaar stapte ik vanwege bezuinigingen uit de forensische jeugdpsychiatrie en ging werken bij een kleine GGZ-instelling. Al snel werd ik mede-eigenaar en medisch directeur/bestuurder. De instelling groeide onder mijn leiding uit tot 550 medewerkers.

FC Groningen

Daarnaast specialiseerde ik mij in sport- en performancepsychiatrie en begeleidde internationale topatleten. Gedurende vier jaar maakte ik deel uit van de medische staf van de voetbalclub FC Groningen en was ik corona coördinator tijdens de pandemie.

RTV Noord

Als ‘tv-psychiater’ bij de lokale nieuwszender RTV Noord gaf ik analyses en uitleg over sociale en maatschappelijke kwesties, vooral tijdens de pandemie.

Tijd voor verandering

Na twaalf jaar hard werken nam ik op 1 januari 2023 een sabbatical van zes maanden. Het overlijden van mijn moeder speelde hierbij een rol. Tijdens mijn sabbatical bezocht ik Curaçao zonder werkdruk en liet ik mij inspireren door de mensen en de cultuur. Dit bracht mij tot het besluit om een bruggenbouwer te worden tussen de GGZ in Nederland en de eilanden.

‘Tijdens mijn sabbatical besloot ik bruggenbouwer te worden tussen de GGZ in Nederland en op de eilanden’

Werken op Sint Maarten

De volgende stap was een functie als Interim Medical Director bij Mental Health Foundation (MHF) op Sint Maarten. Gedurende negen maanden vloog ik elke drie weken naar Sint Maarten om daar te werken. Ik gaf trainingen in agressiemanagement en de-escalatie, hielp structuur aan te brengen binnen de organisatie, en overlegde maandelijks met bestuurders van GGZ-instellingen op andere eilanden.

Terug in Groningen

Terug in Groningen werk ik als ‘Student Psychiatrist’ voor internationale studenten. Als ervaringsdeskundige weet ik hoe het is om je land te verlaten om elders te studeren. Ik begrijp de prestatiedruk en de verwachtingen van het thuisfront en kan zo van waarde zijn voor internationale studenten in Groningen.

‘Ik weet hoe het is om je land te verlaten om in het buitenland te studeren’

Advies nodig?

Heb jij naar aanleiding van deze blog vragen of wil je advies? Stuur mij een bericht via LinkedIn.