De diagnose burn out? Vergeet het maar, dat kennen ze niet in Tanzania. Hoewel het er niet altijd op lijkt alsof ze er met hun hoofd en hart bij zijn, werken de artsen 7 dagen per week (al zijn de constante theepauzes heilig!). De Tanzaniaanse coassistenten kregen extreem veel verantwoordelijkheid vergeleken met coassistenten in Nederland.

Cultuur
Cultuur speelt een belangrijke rol in het vormgeven van de zorg. In Nederland heb je een individualistische cultuur met de nadruk op respect voor de autonomie (zelfstandigheid) van de patiënt. In Tanzania behandel je tot het laatste moment, een patiënt 99 jaar mag bijvoorbeeld nog naar de intensive care. Hoewel de intensive care daar helaas niet zoveel voorstelt als in Nederland.

De beschikbaarheid van middelen heeft invloed op de patiëntenzorg. Zo is er in het ziekenhuis in Haydom geen apparaat voor een MRI-scan en kan bijna niemand zich een CT-scan veroorloven.

Geen zorgverzekering

Mensen hebben vaak geen zorgverzekering en moeten alle zorg zelf betalen, al zijn de zorgkosten daar veel minder dan in Nederland. Een opname kost 4 euro per dag en een keizersnede 30 euro. Veel mensen kunnen dit alsnog niet betalen en worden dan in het ziekenhuis gehouden tot ze het betalen.

Wegen en vaccineren

De baby’s werden gewogen en gevaccineerd. Hoe ze gewogen worden is ook zeer bijzonder om mee te maken. De weegschaal wordt aan een boom gehangen, de moeders verpakken de baby in kitenge (stof) en hangen de baby’s aan de weegschaal aan de boom.

Mee-eten

Er werd na afloop van het ‘spreekuur’ van je verwacht dat je met de lokale lunch mee-eet. Het eten is heel simpel en wordt buiten bereid op een vuurtje. Niet per se lekker, maar het is respectloos om je bord niet leeg te eten.

Chirurgie

Tijdens mijn weken chirurgie mocht ik erg veel handelingen zelf doen. Bijvoorbeeld een orchidectomie (testikels weghalen), een chest tube plaatsen, het gezicht van een 6-jarig kind hechten, incisies maken, veel hechten (billen, balzakken, buik) en een surgical debridement uitvoeren (dode huid wegsnijden).

Wondinfecties en complicaties

Hoewel de meeste patiënten aan multipele (meervoudige) antibiotica zitten als voorzorg, heb ik vele postoperatieve wondinfecties en complicaties gezien door de onhygiënische omstandigheden.

Gynaecologie

Tijdens mijn weken gynaecologie merkte ik echt een contrast met de Nederlandse zorg. In Nederland heb je meteen een klacht te pakken als er snel een episiotomie (een knip) tijdens de bevalling wordt gezet, zonder eerst goed met de patiënt te overleggen. In Tanzania werd het gedaan zonder maar iets aan de vrouw te vragen.

Levensdoel

Vrouwen hebben niet eens de optie tot pijnstilling. Vrouwen zien bevallingen en kinderen krijgen als hun doel in het leven en iets dat gewoon moet gebeuren. De meeste mannen zijn niet bij de bevalling. Vrouwen krijgen vaak meer dan 5 kinderen en beginnen al vanaf een jonge leeftijd. In deze cultuur ben je als zorgverlener blij als je een vrouw weer het ziekenhuis uit stuurt zonder een keizersnede litteken en met een gezond kind dat geen extra zorg thuis nodig heeft.

De artsen vroegen vaak aan de Nederlandse coassistenten of je getrouwd was en al kinderen had gezien onze leeftijden. Als je nee zei, dan werd er geantwoord met “pole sana for you” (wat jammer voor je).

Veel geleerd

Mijn tijd in Haydom is transformerend en een eye-opener geweest. De zorg in Nederland of op de eilanden kan zeker altijd beter, maar we moeten beseffen hoe goed wij het hebben.

Ik had geen betere afsluiting van mijn studententijd kunnen hebben dan deze ervaring. Ik heb veel geleerd van het meelopen in een compleet ander zorgsysteem en het leren werken met beperkte middelen. Ik denk dat elke geneeskundestudent minimaal een keer een ander zorgsysteem moet hebben meegemaakt, dan wat je gewend bent.